Waar de dood blijft liggen

Op de begraafplaats naast de Vincentiuskerk voltrekt zich in stilte een eigenaardig proces. In een deel van het graf vergaan de stoffelijke resten nauwelijks. De zware, zuurstofarme kleigrond remt het proces zodanig af dat stoffelijke resten veel langer behouden blijven dan elders gebruikelijk is. En dus blijven 368 graven daar liggen, ook lang nadat de grafrust is verstreken en de grafstenen zijn weggehaald. Vrijwilliger Kees Veerman (61) beheert het terrein al ruim een kwart eeuw namens het lokale begrafenisfonds en parochie. Hij kent de beperkingen van de bodem, de gevoeligheden van het dorp en de praktische én morele onmogelijkheid om graven te ruimen. ,,We zoeken steeds naar de minst slechte oplossing,” zegt hij. ,,Maar eenvoudig is het nooit.”

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 23 april.