Fluisterspel
Ken je dat fluisterspel van vroeger nog? In een kring op de crèche fluisterde de juf iets als: ,,De kat krabt de krullen van de trap” in het oor van het eerste kind. Dat kind gaf het zachtjes door aan de volgende, en zo ging het verder, tot de boodschap rond was en weer bij de juf terugkwam. Tegen die tijd had Lou ‘van Rooie Jack’ de kat gevild. En dat was de grap natuurlijk; hoe een onschuldige zin onderweg veranderde in een complete puinhoop.
Weet je wie niet goed is in het fluisterspel? Volendam. Mijn vader zei het al eens: ,,Breek je aan het begin van de straat je been, ben je aan het eind van de straat dood en begraven.” En een paar weken terug filosofeerde mijn collega met een ernstig gezicht: ,,Als je niet uitkijkt, hangen ze zo een tas met warme piepen aan je deur,” doelend op de roddel over een jonge vader en een andere man die ‘van team zouden zijn gewisseld’ en een affaire met elkaar zouden hebben. De eerste paar dagen konden de hoofdrolspelers er nog om lachen, tot familieleden werden bestookt met vragen van lokale detectives.
In Volendam overlijden mensen regelmatig – sommigen zelfs vaker dan eens… Tot je ze levend en wel tegenkomt bij de groenteboer. In gedachten had je al afscheid van hem genomen, maar daar staat ‘ie toch echt met een tros bananen in zijn hand. Verhalen romantiseren hoort bij Volendam; ik ben de laatste die dat zal ontkennen. Maar het zou moeten gaan over legendes als hoe sterk Jaap ‘Loege’ was, hoe hard ‘de Knoest’ kon schieten, of hoeveel bier Lex ‘van Puk’ lust.
Het roddelcircuit slaat soms volledig op hol. Het zijn vaak dezelfde mensen die iets ‘weten’ en altijd als eerste klaarstaan om een smeuïg verhaal op te dissen, ergens een peperige draai aan geven, of – als het naar hun smaak te rustig is in het dorp – gewoon zelf iets nieuws verzinnen. Bij diezelfde mensen ging het vroeger waarschijnlijk mis met het fluisterspel.
Laden ...