Bloed aan de paal
Op zondag 11 mei gaat het gebeuren. De leerlingen van drie basisscholen vieren hun Eerste Heilige Communie. Er is weken geoefend, alle liedjes zitten er in. Het minitrouwpak hangt klaar en de fotoshoot staat gepland. Een prachtige dag in het teken van familie, het geloof, mooi zijn en koffie-taartje-biertjes.
Maar tegelijkertijd wil het ook zo zijn dat de club promoveert naar de Eredivisie. En uitgerekend op díe dag gaat de Heen-en-Weer rijden. En die wacht niet op de mannen met ‘kerkelijke verplichtingen’.
Dus is er bloed aan de paal. Want hoe vier je de eerste heilige communie van je kind, als je met heel je oranje hart bij een andere viering wilt zijn? Je wilt naast je dochter staan, haar die bloemen aanreiken en haar handje vasthouden terwijl ze Jezus ontvangt. Je verstand zegt: trek die beige blouse aan en klim op die steen voor de foto, om vervolgens de rest van de dag in het samenzijn van familie en vrienden stil te staan bij het lichaam en bloed van Jezus. Maar je hart wil iets anders. Dat wil op de dijk staan, met een brandende fakkel en kippenvel, roepend om Volendam. Plastic beker lauw bier in de hand, ‘Forza Volendam’ op de lippen. Je hebt het afgelopen jaar immers elke thuiswedstrijd bezocht. Zelfs op dinsdagavond bij Helmond uit. In de regen. En toen niemand nog geloofde, stond jij als enige aan het hek te rammelen.
Maar de kerk wijkt niet, en de FC ook niet. En dus schuurt het. In het hoofd, in het hart, in agenda’s, en in het huwelijk. Want dit is geen simpele kwestie van ‘ik kom ff een kwartiertje later’. Dit promotiefeest maak je maar eens in de drie jaar mee.
Tussen de dijk en het altaar ligt op 11 mei wel de kern van Volendam. Een dorp waar voetbal en geloof zo dicht bij elkaar staan, dat ze elkaar soms flink in de weg kunnen zitten.
Fotogalerij
Laden ...