Ik heb geen fantasie
Dat lees je goed, ik heb geen fantasie. Misschien denk je nu wel: ‘Romy, wat lul jij nou? Iedereen heeft toch fantasie?’ Zeker niet. Als ik nu zeg dat je je een rode appel moet inbeelden, lukt dat gewoon. Bij sommige mensen ligt die appel op een eikenhouten eettafel, bij anderen in een designer fruitschaal met allerlei tierelantijntjes en de opkomende zon in de achtergrond. De meeste mensen zullen denken: ‘dat kan iedereen toch?’ Nee, bij mij blijft het ‘beeld’ zwart. Het equivalent van een donkere bioscoop, ook nog eens zonder popcorn.
Dit verschijnsel heet blijkbaar Aphantasia, of in het Nederlands hersenblindheid. Het is het onvermogen om mentale beelden te visualiseren. Is dat even handig om te hebben als designer. Ik was gelukkig niet de enige designer die daar last van had. Talloze designers en illustrators die ik al jaren volg blijken ook last te hebben van deze visuele vergetelheid. Tot mijn verbazing heeft Disney ook werknemers die hiermee dagelijks bijdragen aan de meest geliefde animatiefilms. De belangrijkste animator die heeft meegewerkt aan De Kleine Zeemeermin, toen elk frame nog met de hand getekend werd, heeft ook geen toegang tot de eindeloze beeldbank. Als je dat weet, kijk je met nog meer bewondering naar deze meesterlijke klassiekers.
En hoe werkt dat dan bij mij? Ik kan pas in detail beschrijven wat er in mijn hoofd zit wanneer ik het op papier zet. Doordat ik op jonge leeftijd al ben begonnen met tekenen, merk ik elke dag als designer dat dit proces steeds natuurlijker verloopt. Dus als ik iemand hoor zeggen dat je fantasie nodig hebt om creatief te zijn, weet ik wel beter. Maar goed, die appel van het begin? Die ligt dus nog steeds ergens in mijn hoofd, onzichtbaar en onbereikbaar. Misschien is dat maar beter ook, want voordat ik hem zou vinden, zou hij vast al bruin zijn in plaats van rood.
Laden ...