De redactie Algemeen | 14-10-2021 | 1 min. leestijd

Verhalen Jan Keizer (BZN) opgetekend in boek

Op een plek waar je sowieso terug gaat in de tijd – één van de authentieke vertrekken van Hotel Spaander – is de biografie van Jan Keizer gepresenteerd: het Boek Zonder Naam, refererend aan de band BZN, met wie hij als zanger het overgrote deel van zijn leven doorbracht.
Door Eddy Veerman

Er kwamen meerdere generaties BZN bij elkaar voor het bijzondere moment, zoals (toenmalig) manager Dick de Boer het omschreef toen hij een boek uit handen van Keizer kreeg. ,,Het is immers vijftien jaar geleden dat we zo met z’n allen bij elkaar zaten”, doelde de ‘Brit’ op het jaar (2006) waarin BZN haar afscheid aankondigde. Toen de wegen scheidden, vervolgden enkele leden hun eigen weg in de muziek. Door de decennia heen raakten sommige gebrouilleerd. Het was daarom enigszins een vreemde gewaarwording in Spaander. Iedereen was er wel – op de overleden bandleden Dirk van der Horst en Cees Tol na – maar ze zaten her en der in groepjes.

,,We kunnen weer door één deur en daar ben ik blij mee”, klonk het veelzeggend, toen drummer Jack Veerman (dekker) een boek in ontvangst nam van Keizer. Ze beleefden samen ongekende successen, nationaal en internationaal, met zowel BZN als Jan(tje) Smit. Naderhand ontstond verwijdering maar toch ook weer toenadering, zo bleek. Uiteindelijk ging de bezetting van BZN zoals het vijftien jaar geleden eindigde, voor het eerst sinds dat Ahoy-optreden samen op de foto. Naast die formatie, met onder meer Jan Tuijp (pet), Johnny Meijer, Dick Plat en Carola Smit, kregen in Spaander ook de oud-leden Thomas Tol en Anny Schilder, die tot recent nog veel toerde met Jan Keizer, een boek.

,,Niet alles verliep altijd goed, maar we hebben prachtige tijden meegemaakt. Ik ben blij dat het nu allemaal vastligt en ben dankbaar voor de hulp die ik daarbij heb gekregen”, zei Jan. ,,Over de ervaringen van mijn eigen ouders, die vroeger wel eens vertelden, kan ik hen geen vragen meer stellen en het nergens teruglezen. ‘Dat gaat mij niet gebeuren’, dacht ik op een gegeven moment. Onze kinderen en ook andere mensen in mijn omgeving zeiden regelmatig ‘schrijf het dan in ieder geval op’. Dat heb ik gedaan.”