Stéjkerâipe met een gàkbal aan het Gardameer
Sinds jaar en dag wordt er tijdens de bouwvak meer Vòlledams gesproken aan het Gardameer dan op ’t dorp zelf. Tradities moet je natuurlijk koesteren, maar als je niet in de bouw werkt, is het best klote dat je het drie weken zonder vlees, vis, groente en brood moet doen. Je wordt indirect even in een supermarktdieet gedwongen. Buiten Volendam zullen er ongetwijfeld mensen rondlopen die zouden claimen zichzelf gediscrimineerd te voelen door de sluiting van alle winkels, omdat zij hun borrel niet verdienen op de steigerplanken. Onze slagers, bakkers, vis- en groenteboeren deert het niet. Zij doen gewoon de aanname dat de complete bevolking bouwvakker is en sluiten zonder pardon hun deuren.
De inkomsten voor die drie weken hebben ze toch al binnen. Voordat de bouwvak begint, heeft het hele dorp immers al Volendams vlees, vis, groente en brood ingeslagen om drie weken in het buitenland te overbruggen. Je kunt dan wel met je voetjes in het Italiaanse gras zitten, maar dat doe je wel met een zak flippen en een leverworst van Bakkertje, terwijl de magische stem van Piet Veerman door de speakers schalt. Een beetje Volendams gezin heeft thuis een eigen vacuümsealer staan. Zo kun je ‘s ochtends op de camping 1200 kilometer verderop genieten van grillworst van J&J op je plàkkie bol, en schep je ‘s avonds een bordje stéjkerâipe met een gàkbal van de Plutostraat op. Voor naast je lokale pinot grigio.
Voor die paar stakkers die niet in de bouw werken, is het maar boffen dat Runderkamp wél medeleven toont met het thuisfront. Hetzij met aangepaste openingstijden: zij blijven open. Dus tijdens de bouwvak eet ik cannelloni van Runderkamp, met de ‘Best of the Koent’ op de achtergrond, en waan ik me toch een beetje in Italië.
Fijne vakantie!
Laden ...