‘Er zijn zoveel mensen die me dingen hebben beloofd’ n
Het kind in Joey Veerman verlangt weer naar de bal
Het kind dat als driejarige op de achterstraat brabbelde dat hij bij FC Volendam wilde voetballen, bleek gezegend met een gave. Wat zijn ogen zien en hersenen bedenken, kunnen zijn voeten uitvoeren met een bal. Over korte en lange afstand. Het kon niet missen: Joey Veerman zou in grotere stadions tienduizenden mensen in vervoering gaan brengen, stond op zowat elk scoutingslijstje. Maar de virtuoos werd een zakelijke speelbal van belanghebbenden en zag zich zelfs genoodzaakt zijn zaakwaarnemer voor de rechter te dagen. En verloor. Misschien is hij naïef geweest, maar vooral goedgelovig. In maart van dit jaar vertelde hij al openhartig in de Nivo, maar naderhand bleek dat er nog meer bij kon. Weer werd er beloofd, wéér liep het vertrouwen in de mens een deuk op. Bovendien werd zijn speeltje – de bal – afgepakt. Hij brak namelijk zijn middenvoetsbeentje, aan het eind van een andermaal rumoerige week. Alsof de geest tegen het lichaam zei: nu is het genoeg. Vier maanden later knokt hij vanuit de anonimiteit naar een doorstart. Hij wil gewoon weer dat jongetje zijn, die om de bal vraagt en er dan vervolgens dingen mee doet, die voetbal juist zo mooi kunnen maken. Joey Veerman. Gekwetst maar gesterkt.
Een maand geleden was er taart in huize Veerman. Niet alleen omdat zoonlief Joey twintig jaar werd, maar op 22 november eindigde de verbintenis met de zaakwaarnemer die hij ruim een jaar eerder daagde. Veerman is verlost. Twee jaar eerder, net achttien geworden en net gedebuteerd, zette hij zijn krabbel onder zijn eerste profcontract. Onschuldig, onwetend. Hij bouwde een band op met zijn zaakwaarnemer, althans, zo dacht hij. Later kwam de argwaan, toen er om een kopie van het contract werd gevraagd en dat op zich liet wachten. Uiteindelijk bleek er nog een contract te zijn, waaronder een vervalste handtekening van de Volendammer stond.
,,Hij regelde van alles voor mij en deed zich voorkomen als een vriend van het gezin. Dat het vorig jaar zomer met FC Utrecht op niets is uitgelopen, moet tevens te maken hebben met dat ik vlak daarvoor had gezegd dat ik niet verder met hem wilde. Hij zei dat FC Utrecht en Club Brugge wilden praten. Ik had bij Utrecht een gesprek – zonder zaakwaarnemer – met Erik ten Hag (nu trainer van Ajax, red.) en Jordy Zuidam. Een goed gesprek en ze wilden me halen. Ik kreeg twee dagen bedenktijd.”
Naïef
Joey: ,,Na twee dagen liet ik weten dat ik graag wilde komen. Ik kreeg terug dat ze meteen aan de slag zouden gaan. Maar vanaf dat moment hoorde ik niks meer. Tot de laatste dag van de transferperiode viel nog te lezen dat ik naar Utrecht zou gaan… Maar wij hebben na dat gesprek nooit meer iets gehoord.” Er speelde ook nog dat er een EK Onder 19 op komst was. ,,Dat wilde ik laten lopen om de voorbereiding bij FC Utrecht mee te maken.” Ten Hag stimuleerde Veerman – die eerder met Oranje Onder 17 een minder leuke ervaring had opgedaan – om wel mee te gaan met Oranje. ,,Ik weet niet of dat ook nog een rol heeft gespeeld. Naderhand gingen veel selectiespelers van clubs niet mee naar dat EK.”
Vlak voordat de eerste wedstrijd van dat vorige seizoen werd gespeeld, vonden Veerman en zijn ouders zich hartje zomer terug in de ‘rechtszaal’ in Zeist. ,,De zaakwaarnemer en advocaat beweerden tegenover de rechter dat ik drie contracten heb getekend, terwijl er maar één is getekend is door mij. Toen die andere bij de tweede rechtszitting opdook – een contract waarin stond dat als de club mij zou verkopen, de zaakwaarnemer een aanzienlijk bedrag zou claimen van mijn deel – had dat contract een ander soort papier en een andere lay-out, met tikfouten. Het zag er heel anders uit dan het originele contract. En nóg was de rechter niet overtuigd.”
‘Mijn ouders hebben hem vertrouwd
en dat vertrouwen is ernstig beschadigd’
Ingrid: ,,Een mail van mij hadden ze ook verdraaid en ik kon op mijn laptop laten zien hoe het origineel eruit zag.” Er werd zelfs – een kostbare – handschriftdeskundige ingehuurd. Joey: ,,Wij hadden het gevoel: deze kunnen we niet verliezen. Op alle punten winnen we. En tóch wonnen we niet.” Zijn verhaal had alles weg van dat van Terence Kongolo, die van Feyenoord naar AS Monaco ging. ,,Dat was exact hetzelfde verhaal met dezelfde tegenpartij. Hij heeft die zaak wel gewonnen, maar dat ging om miljoenen. We hebben sterk het vermoeden dat wij deze zaak niet mochten winnen omdat er anders heel veel ‘kleinere’ zaken gaan volgen.”
Daar in Zeist deed hij, als achttienjarige, zijn woordje. Voor een ‘rechter’. ,,Die zaakwaarnemer is hier over de vloer geweest, mijn ouders hebben hem vertrouwd en dat vertrouwen is ernstig beschadigd. Dat deed pijn. Hij zei dat hij meerdere malen bij ons thuis is geweest, ook om het contract door te nemen. Hij is hier één keer geweest, dat was met de bondscoach van Onder 19, Maarten Stekelenburg, en dat was niet voor contractbesprekingen. Ik heb ten overstaande van de arbiter ook gezegd dat het leugenaars zijn. En ik snap tot op de dag van vandaag niet dat ik niet werd geloofd. We hadden zoveel bewijs.”
Begin van dit jaar volgde de voor hem negatieve uitspraak en ergens tussen de zittingen en het vonnis in was er nog de interesse van die Spaanse club uit de Priméra Division, Eibar. Maar dat liep ook op niks uit. Waarom? Hij weet het niet. Misschien afgehaakt vanwege een te hoge vraagprijs. FC Volendam speelt tenslotte ook een rol in het spel. En Veerman vertegenwoordigt flink wat kapitaal van de club.
,,Er zijn zoveel mensen die me dingen hebben beloofd, dat is niet normaal.” Vooral zaakwaarnemers die een club voor hem hadden. Dan maar in de zomer van 2018 de stap maken, dacht Veerman. Hij zat van het voorjaar in de voorselectie van Oranje Onder 20. ,,Gezien de voorgeschiedenis zou er met Art Langeler, de bondscoach van Jong Oranje, nog een vervolggesprek komen. Hij heeft nooit meer gebeld na de tweedaagse stage.”
Beschermen
In de zomer werd zijn naam opnieuw gekoppeld aan enkele clubs. Heracles, Fortuna Sittard. Zoals AZ, Heerenveen en FC Groningen hem ook al meerdere keren hadden bestudeerd. Maar het werd niet concreet.
De competitie begon met een thuisnederlaag voor FC Den Bosch. Veerman scoorde fraai uit een vrije trap, haalde een bal van de doellijn, veroorzaakte een vrije trap (kreeg geel), wat tot een tegentreffer leidde. Bovendien kwam hij niet geheel fit uit de strijd. Een week later begon hij op Het Kasteel tegen Sparta op de bank en viel tien minuten voor tijd in. Toen hij voor de camera’s werd gevraagd, werd hij teruggeroepen. ,,Ik mocht niet. De trainer was bang dat ik misschien een verkeerde uitspraak zou doen, wilde me beschermen. Ik had vooraf geen uitleg gekregen, de trainer vroeg een dag voor de wedstrijd of ik fit was en dat was ik. Zat ik tóch op de bank.”
Terwijl er juist een zaakwaarnemer, die ook een andere Volendamse voetballer bij een transfer begeleidde, weer het vertrouwen van Veerman probeerde te winnen en schermde met belangstellende clubs. Ingrid: ,,Wij wilden hem uiteraard ook ontmoeten, na alles wat er was gebeurd. Hij gaf aan dat hij Joey voor honderd procent naar een club zou transfereren, voor die vrijdag de 31e augustus, de laatste dag van de transferperiode. Tot vijf uur die vrijdagmiddag zat Joey op zijn telefoon te kijken.” Het zou gaan om PEC Zwolle en Feyenoord.
,,Toen Joey naar het stadion ging voor de thuiswedstrijd tegen Jong AZ had hij nog niks gehoord. Ik probeerde als moeder niet de teleurstelling te laten merken, maar ik was op. Het is toch je kind. Toen de wedstrijd begon, dacht ik: misschien belt hij straks na de wedstrijd, want het kon tot middernacht.”
Maar die avond liep heel anders. Joey: ,,Ik begon heerlijk aan die wedstrijd.” Totdat hij in de eerste helft een actie aan de zijlijn doorvoerde en zich verstapte. Einde wedstrijd. ,,Ik heb na het douchen op de tribune verder gekeken. En kreeg ’s avonds geen telefoontje meer.”
‘Ik weet wel hoe ik
inmiddels bekend sta,
maar ik was bezig te veranderen’
Aan het eind van een tumultueuze week, in een bizar jaar, brak het lichaam. ,,De blessure heette ook een stressfractuur”, kan er een glimlach van af bij de Volendammer. ,,Ik was boos dat die zaakwaarnemer niet gewoon even netjes belde. Zeg dan gewoon eerlijk dat het niet gelukt is.” En even informeren naar de toestand van de voetballer zat er ook niet in. ,,De volgende ochtend ben ik naar het ziekenhuis gegaan en werd een gebroken middenvoetsbeentje geconstateerd. Eerst was er de tegenvaller, maar na vier dagen kreeg ik een telefoontje, het leek erop dat de breuk niet helemaal ‘door’ was. Na vier weken gips zou ik weer wat kunnen doen. Werd na die maand het gips eraf gehaald en weer foto’s gemaakt. Kwamen ze me vertellen dat ik nog vier weken in het gips moest, want de breuk was wel helemaal ‘door’…”
,,Achteraf gezien had ik gewoon meteen geopereerd kunnen worden. Nu zit ik straks vierenhalve maand aan de kant.” Als toetje van een periode waarin hij menigmaal heeft gedacht dat hij eindelijk de stap omhoog zou maken. En daarmee zijn club FC Volendam ook beter zou maken.
Hij moet ook zelfkritisch zijn. ,,Ik weet inmiddels wel hoe ik ook bekend sta.” En waarom een aantal geïnteresseerde eredivisieclubs nog niet heeft toegehapt. Die handen in de lucht als een medespeler een fout maakt, de verongelijkte blik als iemand hem niet inspeelt. Enig begrip is op zijn plaats, want het denk- en doeniveau van Veerman ligt hoger dan de eerste divisie en zijn gedachten werden talloze malen beïnvloedt door op handen zijn transfers. Probeer dan – na die aaneenschakelingen van teleurstellingen – maar eens relaxt te blijven. Veerman is ook maar een mens.
,,Dan kan ik over komen als een gefrustreerd mannetje.” Arrogant ook. ,,Ik was bezig om dat te veranderen. Maar ik heb niet verder de kans gekregen om te laten zien dat het ook anders kan, want toen raakte ik geblesseerd.”
Hij snakt naar een nieuwe kans, verlangt naar de bal. In de zomer wordt hij interessant. Als FC Volendam nog iets wil beuren, moeten ze hem verkopen, anders loopt hij gratis de deur uit in 2020.
Zijn moeder gelooft in karma, dat het hem, na alles wat hij heeft moeten doorstaan, straks goed zal vergaan. ,,Het was een erge nare periode en het heeft naast veel geld vooral ook veel plezier gekost en een andere kijk op de voetbalwereld gegeven.”
Joey: ,,Of ik naïef ben geweest? Ik heb mensen vertrouwd, die ik blijkbaar niet kon vertrouwen. Ik heb er wel van geleerd en zal nooit meer een makelaarscontract tekenen. Ik heb nu iemand een mandaat gegeven, dat iemand mij in periodes mag begeleiden. Als ik eerst maar weer mag voetballen, kan winnen met Volendam.”