Eten, ‘comer’, ‘manger’!
Wekelijks delen verschillende NIVO redacteurs een persoonlijke boodschap. Soms serieus, maar meestal met een knipoog. Erik is voor deze column helemaal naar Spanje afgereisd om inspiratie op te doen!
n
Eten, ik houd ervan! Lekker eten, uiteten, praten over eten, niet per se veel eten, kijken naar eten op tv, of live bij ons thuis… Al wordt dat laatste mij vrijwel altijd kwalijk genomen. Als ik thuiskom en m’n vriendin staat te koken, dan volgt er gelijk al zo’n blik van: ‘bemoei je er niet mee, ik ben aan ‘t koken’. Die blik kan ik overigens vaak pas zien als ik door het geurende rookgordijn ben heen gemanoeuvreerd. Ze kookt wel vaak lekker, soms ook niet en dan is ze zelf niet te genieten. Ik noem haar kookstijl vaak de ‘kunst van het weglaten’. Niet omdat ze simplistisch en met weinig elementen geweldige gerechten op tafel zet, maar meer omdat ze dan bijvoorbeeld een preischotel vanuit de oven op tafel zet en dan zegt ‘oh de prei moest er nog in, die staat hier nog’. Daar kunnen we dan altijd letterlijk smakelijk om lachen. We koken overigens gelukkig allebei ongeveer net zo vaak en meestal vinden we het altijd goed en lekker en onze beide dochters inmiddels ook. Buiten de deur eten is met twee kleintjes wat lastiger geworden, dus zijn we kortgeleden en Wekelijks delen verschillende NIVO redacteurs een persoonlijke boodschap. Soms serieus, maar meestal met een knipoog. Erik is voor deze column helemaal naar Spanje afgereisd om inspiratie op te doen! eigenlijk veel te decadent voor ons, als ‘kadootje’ gaan eten in Girona bij Celler de Can Roca, een van ‘s werelds beste restaurants. Een bucketlist dingetje zeggen ze dan.
Een ervaring om nooit te vergeten en lastig om in woord en beeld uit te leggen wat je tijdens een diner bij de drie broers Roca ervaart. Wel kun je van het bedrag dat je aan het einde van de avond op de bon ziet staan ongeveer tien keer uiteten bij het gemiddelde restaurant in Edam-Volendam. En ook hier een avondje eten worden wij erg gelukkig van. Dus of we het vaker gaan doen is nog maar de vraag, maar het was ons de moeite waard!
Jullie lezen deze column precies tussen Kerst en Oudjaarsavond, dus bij het zien van de titel twijfelden jullie vast al om door te lezen na al dat eten. Ik wil dan ook graag afsluiten met wat de Fransen altijd zeggen; ‘un oeuf is un oeuf’.