‘Ik ben natuurlijk heel bezorgd over mijn familie’
Jaap Veerman kan de Filipijnen voorlopig niet uit
De Volendammer Jaap Veerman woont op dit moment afgescheiden van zijn gezin op de Filipijnen. Zijn vrouw, zoon en dochter kunnen hem niet bereiken vanwege de opgelegde beperkingen die verdere verspreiding van het coronavirus moeten voorkomen. Jaap werkt sinds vorig jaar zomer voor de Asian Development Bank. Dat doet hij namens het Ministerie van Buitenlandse Zaken. De bank waarvoor hij werkt, is gevestigd in de Filipijnse hoofdstad Manilla. Het leven in deze metropool ligt grotendeels plat. Snelwegen door de stad waar normaal lange files staan, liggen er nu verlaten bij. Primaire levensbehoeften staan onder druk in de archipel.
Door Laurens Tol
Veel inwoners van de Filipijnen verloren hun baan en krijgen het daardoor financieel moeilijk. In Manilla alleen al werken vijftigduizend taxichauffeurs. Deze mensen werden allemaal werkloos, omdat de overheid het verkeer in de stad noodgedwongen platlegde. Jaap Veerman woonde voor zijn werk al in landen over de hele wereld, waaronder: Suriname, de Verenigde Staten en Mexico. Hij maakte nog nooit een dergelijke situatie mee.
Manilla is een stad met 12,8 miljoen inwoners. Een dergelijke hoeveelheid mensen bij elkaar brengt doorgaans een zekere hectiek met zich mee. Nu is het allemaal anders. ,,Metro Manilla, het grootste deel van de stad, is afgesloten. Dit betekent dat alle mensen van buiten niet meer naar binnen kunnen komen. Reizen in en buiten de stad is praktisch onmogelijk geworden. Mensen mogen alleen nog naar de supermarkt, apotheek, ziekenhuis en kunnen geld pinnen. Alle winkels, banken en restaurants zijn gesloten. Ikzelf woon op een ‘compound’, in een afgesloten deel van de stad. Dit gebied staat onder bewaking”, vertelt Jaap.
‘Ik kan hier
niet meer weg
en zij kunnen
mij niet
meer bereiken’
[ads id=66]
Hij mag nog naar buiten, maar dan alleen met een speciale ‘Quarantine pass’. Een mondkapje is daarbij verplicht. Ook voor het betreden van supermarkten zijn restricties opgelegd. ,,Je moet eerst een ‘check point’ passeren. Daar meet men de temperatuur en desinfecteert de handen van bezoekers. Na 20.00 uur is het voor iedereen tot 5.00 uur ’s morgens verboden om buiten te komen. Mijn vrouw Petra en kinderen Sandra en Thomas wonen in Volendam. Sandra studeert en Thomas doet dit jaar eindexamen aan de Britse Internationale school in Amsterdam. Mijn vrouw vliegt doorgaans heen en weer tussen mij en de kinderen. Dat is nu niet meer mogelijk. Ik kan hier niet meer weg en zij kunnen mij niet meer bereiken. Alhoewel ik hier goed zit, is dat idee best ongemakkelijk.”
De Asian Development Bank waar Jaap werkt, is een ontwikkelingsbank. De instelling verstrekt geldleningen aan landen in Azië, met als doel het leven van mensen op verschillende manieren te verbeteren. Men houdt zich bijvoorbeeld bezig met initiatieven voor armoedebestrijding, watermanagement, infrastructuur, gezondheidszorg en onderwijs. Normaal gesproken werkt Jaap in het bankgebouw. Sinds enige tijd werkt hij thuis. Een van zijn collega’s bleek te zijn besmet met het coronavirus. Dat was de aanleiding om het bankgebouw te sluiten.
Deze situatie is niet ideaal, maar wel werkbaar voor Jaap en zijn collega’s. Veel inwoners worden momenteel zwaarder getroffen. ,,Een groot aantal werkenden in Manilla zit nu thuis. Door alle beperkingen kunnen ze hun werk niet uitoefenen, waardoor ze ook geen salaris krijgen. Vooral de armere mensen hebben daardoor domweg geen geld. Daarom startte de Filipijnse overheid met het verstrekken van voedselpakketten. Verder richtte men gaarkeukens in, waar mensen terecht kunnen voor eten. Hier staan vaak rijen voor. Het is geweldig dat deze initiatieven er zijn, want hierdoor wordt het armste deel van de bevolking erg geholpen.”
Voor de Filippijnen is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Toen de coronacrisis uitbrak, waren er honderden Nederlanderse toeristen op de eilanden. ,,Met name op Cebu, Palawan en Boracay. Bijna al het vlieg- en bootverkeer is stilgelegd. Voor de Nederlandse toeristen is het moeilijk geworden om snel naar Nederland terug te keren. De Nederlandse ambassade in Manila helpt op dit moment 24/7. Ik heb contact met de collega’s op de ambassade, het is ongelooflijk lastig. De ambassade is bereikbaar voor vragen en ze leggen contact met alle luchtvaartmaatschappijen om de Nederlanders op de repatriëringsvluchten te krijgen.”
‘Je kunt nu
letterlijk fietsen
over de snelweg’
In de huidige woonplaats van Jaap, is doorgaans zeer veel verkeer. ,,Je kunt nu letterlijk fietsen over de snelweg. Mensen blijven allemaal thuis. Het virus is ook hier het gesprek van de dag. Mensen zijn bezorgd over wat er nog gaat komen. Gaat het hun familie treffen? Kan de gezondheidszorg het allemaal aan? In de Filipijnen is de zorg stukken minder goed geregeld dan in Nederland.”
Jaap beseft dat hij zelf een uitzonderingspositie heeft. Hij woont op een veilige plek in de stad waar hij alle benodigde voorzieningen binnen handbereik heeft. ,,De compound waar ik woon, wordt bewaakt. Ik heb een tuin met een zwembad en een supermarkt dichtbij waar ik alles kan kopen. Verder houd ik gewoon mijn werk waar ik salaris voor krijg. Dat is erg belangrijk in een tijd als deze. Veel inwoners van Manilla krijgen dat niet en die maken zich echt grote zorgen. Dat is volledig te begrijpen natuurlijk.”
Jaap is uiteraard ook bezig met de situatie van zijn gezin in Volendam. ,,Ik ben natuurlijk heel bezorgd over mijn familie. Puur naar mijn situatie kijkend, maak ik mij meer zorgen om hen dan om mezelf. Ik zit hier geïsoleerd. In Volendam wonen mensen heel anders. De huizen staan daar dichter op elkaar. Toen ik vanmorgen wakker werd, keek ik meteen naar mijn telefoon of er nog nieuws was uit Edam-Volendam. De Nivo-site check ik een paar keer per dag. In Volendam liggen toch mijn roots. Ik leg in deze tijd meer contact met familie en vrienden in Nederland. Even op de fiets stappen en naar ze toegaan, is er niet bij. Ik zit op een afstand van zeventien uur vliegen. Het tijdsverschil is zeven uur.”
Tot voor kort was vrij reizen over bijna de hele wereld mogelijk. Door alle maatregelen wereldwijd is deze vrijheid voorlopig aan banden gelegd. Jaap realiseert zich dat hij de Filipijnen voor langere tijd niet meer uit zal komen. ,,Dat idee vind ik echt heel erg. Ik zag mijn gezin soms al af en toe een paar weken niet. Dan hebben we veel contact via Skype en WhatsApp. Maar ik wist altijd dat ze binnenkort weer zouden langskomen. Mijn vrouw en zoon zouden voor de Paasvakantie weer naar mij toekomen. Nu is het waarschijnlijk de zomervakantie voordat ik ze weer kan zien. Dat is niet fijn, maar de hele wereld heeft hier nu mee te maken. We zullen er met z’n allen doorheen moeten komen. En dat gaan we volgens mij wel voor elkaar krijgen.”