De redactie Algemeen | 29-10-2020 | 4 min. leestijd

Liefde is...

Fred en Petra kunnen heel goed samen alleen zijn

,,Hoe ik aan hem kom? Hoe kom ik er weer van af?”, lacht Petra Stroek of Molenaar-Stroek beter gezegd. ,,Want soms… Nee, hoor. Hij is van goud.” Petra heeft het uiteraard over Fred Molenaar, voor intimi beter bekend als Fredje Camel.
Door Jan Koning

[ads id=66]

,,We zagen elkaar voor het eerst op vakantie in Mallorca. Fred was daar met vrienden en ik met vriendinnen. Ik vond hem wel heel erg pittig, maar hij bedacht het lumineuze idee om samen met Carlo Pulekai zijn haar te gaan verven. Kwam-ie ’s avonds net een kanarie het café, in met felgeel haar. Ik dacht direct bij mezelf: deze moet ik niet meer hebben.”
Fred: ,,Petra was de mooiste van allemaal. Mooi bruin, grote borsten, gewoon een lekker ding!” Petra kleurt ervan. ,,We hebben tijdens die vakantie niet eens veel met elkaar gesproken. Een week later hadden we een soort reünie van de vakantie in de Blokhut. Die avond gaf Carlo steeds rondjes aan Petra en haar vriendinnen en dan zei hij dat het van mij kwam. Zo kwam er al een beetje meer contact. Op maandag van kermis zat ik de hele dag te kijken of ik haar nog een keer zou zien, tot ze plotseling een roos kwam brengen.”

‘Kwam-ie ’s
avonds net als
een kanarie
het café in’

Het is dus Petra die uiteindelijk de eerste stap zet. ,,Ik was wel weer over dat gele haar heen en dacht; anders gebeurt er helemaal niets.” Fred: ,,Die avond heb ik haar overigens niet meer gezien, want ik was aan het werk in De Blokhut en had daar echt geen tijd voor. Het duurde tot de zaterdag erna voor we voor het eerst kusten. Dat was bij mijn moeder in huis. Het heeft dus nog wel effe geduurd voor het eindelijk raak was.”
,,Waar ik op viel?”, vraagt Petra zich hardop af. ,,Hij was wel stoer. Werkte natuurlijk achter de bar en dat geeft je toch een bepaalde charme. Toen we elkaar leerden kennen, bleek hij ook ontzettend lief te zijn. En hij is heel erg gul. Geeft zijn laatste dubbeltje nog weg en dat vind ik een prachtige eigenschap.” Fred: ,,Petra doet vanaf het begin echt heel veel voor me en nog steeds. Ik hoef niets te regelen en kom iedere dag in een gespreid bedje thuis. Het is daarbij gewoon heel fijn om samen met Petra te zijn.”
Zeven jaar hebben ze verkering voor ze elkaar uiteindelijk het ja-woord geven. ,,In onze verkeringtijd ben ik ook in de bar gaan werken”, vertelt Petra. ,,Als we dan allebei vrij waren, gingen we samen op stap. Dan hoefden we er ook niemand bij te hebben en konden we uren en uren praten en lachen samen. We vonden het bij wijze van spreken jammer als er iemand anders bij kwam zitten.” Fred: ,,Dan begonnen we bijvoorbeeld bij de Pub van Spaander en gingen daarna alle cafés af. Overal een borreltje halen. Dat konden we heel goed samen en dat kunnen we nog steeds. We kunnen gewoon heel goed samen alleen zijn.”
Samen gaan de twee geliefden ook nog jaarlijks een weekendje weg. Fred: ,,Zonder kinderen, zonder vrienden, gewoon Pé en ik samen. Als je met een hele groep vrienden weggaat – ook leuk – maar dan blijf je toch vaak met dezelfde kliek. Wij vinden het juist leuk om andere mensen te ontmoeten tijdens die weekendjes. Andere gesprekken, nieuwe verhalen, daar kunnen we echt van genieten.”

‘Ik heb genoeg
aan mijn hoekie
in de bank’

Twee dagen is volgens Petra ook wel weer genoeg, moet ze lachend toegeven. ,,Dan kan het wel weer. Wij kunnen namelijk ook wel eens lekker bekvechten.” Fred: ,,Vooral omdat Petra zo verschrikkelijk hard kan praten en zo ongelooflijk druk is.” Petra: ,,Ik ben nou eenmaal een bezige bij. Of je mij nou om 4.00 of om 10.00 uur wakker maakt, ik ben altijd hetzelfde. Wil altijd wat doen. Fred heeft dat nou eenmaal wat minder en dat botst nog wel eens.”
Fred: ,,Ik heb genoeg aan mijn hoekie in de bank.” Petra: ,,Zeg dat, straks kerstvakantie en dan komt-ie twee weken niet uit dat hoekje vandaan.” Fred: ,,We zijn laatst nog op de fiets naar Amsterdam geweest en naar Purmerend ook. Dan zijn we voorlopig weer uitgefietst, haha!”
Samen kunnen ze er gelukkig keihard om lachen en uiteindelijk zit er een gelukkig stel aan tafel. Een stel zonder al te grote dromen. Fred: ,,We hebben allebei jarenlang keihard gewerkt in de kroeg naast onze vaste baan om dit huis neer te zetten. Daar ben ik ontzettend trots op. We hebben twee prachtige dochters op de wereld gezet en hebben het na 28 jaar nog steeds leuk samen. Ik heb mezelf dan ook niets meer te wensen behalve dat ik hoop dat we er nog zeker 28 in goede gezondheid aan mogen plakken.” Petra: ,,Ik ben het volkomen met hem eens, al zou ik ook nog wel een keer een verre reis willen maken als de kinderen de deur uit zijn. Als-ie niet mee wil? Dan ga ik wel alleen, haha.”