‘De gevoelige plaat’
Met twee kleine kinderen in hun ‘god-pittige fase’ zou ik het liefst elke seconde van de dag in een fotoalbum willen stoppen. Elk nieuw trucje en elke lach moet op de gevoelige plaat. Maar wat gebeurt er vervolgens met die vele duizenden foto’s die in de ‘cloud’ zweven? Helemaal niks!
Tot zo’n twintig jaar geleden werd elk volgeschoten filmrolletje het liefst dezelfde dag nog bij Dirk gebracht. Maar sinds we met een mobiel op zak lopen, kan dat ontwikkelen op de lange baan worden geschoven. En van die luxe wordt ruimschoots gebruikgemaakt – Ik vraag me überhaupt af of iemand dat op de rit heeft. Het resultaat is dat ik geen enkele eigen foto uit mijn tienerjaren heb. Ik moet ze nog steeds ‘even overzetten’ van de Motorola fliptelefoon met antenne, waar inmiddels roest en accuzuur uitlopen. En de rest stond op Hyves.
Maar misschien is het wel beter dat de beruchte zogenoemde blunder years voorgoed verloren zijn gegaan. Ten eerste kon een aardappel betere foto’s schieten dan de eerste mobieltjes. En ook hoeven mijn kinderen later niet per se geconfronteerd te worden met albums van hun pa vol gele-potten-gel-kapsels, bruine ribjassen, Citta-brommers, blokjesbeugels, zwarte botterschoenen en zilveren kettingen. Om maar niet te spreken over roze Pinkpop-petjes. We doen gewoon alsof het niet gebeurd is.
Gelukkig zijn alle mooie jeugdmomenten door m’n moeder wel prachtig mooi gebundeld in vele kilo’s boek, compleet met begeleidende handgeschreven tekstjes, kapow!-stickers en met tussen elke bladzijde een vloeipapiertje. In die tijd moest goed nagedacht worden over de compositie en setting en je had een fatsoenlijke spiegelreflex- of wegwerpcamera nodig om alleen de uiterst speciale momenten vast te leggen. En een voorproefje kreeg je niet. Dus daar werd een stuk zorgvuldiger mee omgegaan.
Tegenwoordig gaat die vlieger niet meer op. Nu tipt de gemiddelde telefooncamera aan die van de James Webb-telescoop en loopt iedereen erbij alsof ze straks over de Hunkemöller-catwalk moeten lopen. Ook het constant op de lange baan schuiven hoeft niet meer. Want we hebben bij de NIVO sinds kort een mooi foto-ontwikkel-apparaat-ding. Kom je langs, plug dan ouwehoerendeweg je telefoon in het apparaat naast de deur en je kunt meteen zoveel uitdraaien als je wilt. Een pracht! Mijn voornemen is nu dus ook om van die mooie albums te maken voor mijn eigen kinderen. Ik moet alleen de foto’s nog even overzetten van m’n telefoon.
Laden ...