Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by Eddy Veerman

‘Zet bewegen in als medicijn’

Hoge opkomst bij sportaanbod voor mensen met Parkinson/MS

,,Wat een hoge opkomst”, klonk het afgelopen week in sporthal De Seinpaal, bij de kennismakingsbijeenkomst van het sportaanbod voor mensen met Parkinson en Multiple Sclerose. Zowel het team van specialisten als de deelnemers en hun aanwezige naasten waren positief verrast. Achttien mensen schreven zich aan het einde in voor de pilot van vijftien weken. ,,En ik verwacht dat nog wel enkele mensen zullen aansluiten”, zei Peter Tol, de aanwezige Parkinson therapeut van Fysiotherapie De Garage. Op 4 oktober wordt begonnen, met een pilot van vijftien weken.

Door: Eddy Veerman

Wanneer je te maken krijgt met Parkinson of MS, dan is sporten waarschijnlijk niet het eerste waar je aan denkt. En daar wilden Viola Krens-Everaars, Parkinsonverpleegkundige Thuiszorg De Zorgcirkel, en Leonie Koorn van Team Sportservice verandering in brengen. Zij en nog enkele lokale professionals spraken de naar De Seinpaal gekomen mensen toe.
,,De vraag voor structureel beweegaanbod komt vanuit de Zorgcirkel. Er ligt nu een mooi plan”, zei Leonie Koorn voorafgaand. ,,Het doel is om deelnemers even weg te halen uit de medische sleur en het gewone en vooral gezellige verenigingsleven te laten ervaren. Plezier, preventie en het sociale aspect staan voorop.”
Tijdens de kennismakingsbijeenkomst kwamen eerst de lokale professionals aan het woord. Peter Tol vertelde over Parkinson-klachten die te maken hebben met bewegen, zoals lopen, aankleden, praten of eten. Maar ook het beven van de armen en soms ook benen. De fysio haalde ook de niet-motorische klachten aan die zich voor kunnen doen, zoals moeite met slikken en stoelgang, moeite met dingen onthouden, slecht kunnen slapen en heftig dromen, somberheid, angst en depressie. Hij somde ook klachten op die zich voor kunnen doen bij MS. ,,Zet bewegen in als medicijn”, sprak hij vervolgens. ,,Dat kan leiden tot het voorkomen, stabiliseren of verminderen van de problemen tijdens het bewegen, tot verbetering van de dagelijkse activiteiten. Het heeft een gunstig effect op motorische symptomen, maar ook op obstipatie, pijn, depressie, vermoeidheid en de cognitie.”
,,Tijdens deze sportlessen ontmoet je ook lotgenoten. Door deze plezierige manier van ontspanning krijg je ook zelfvertrouwen. Het helpt de kwaliteit van leven te verbeteren”, legde Viola Krens-Everaars uit. Zij komt namens de Zorgcirkel preventief op huisbezoek en biedt een luisterend oor en begeleiding rondom de aandoeningen in de thuissituatie. Naast dat zij een klankbord voor de mantelzorger is, schakelt zij tevens de juiste paramedische zorg in. ,,Sporten leidt tot vermindering van depressies en pijn en gaat de negatieve effecten van langdurig stilzitten tegen.”
Nadat ergotherapeute Laura van Gent en diëtiste Afra Botman vanuit hun vakgebied hadden gesproken, nam de Edamse trainer Wesley Meijer de deelnemers ‘onder handen’. Hij had diverse stations met beweegvormen uitgezet, waarbij ieder zijn of haar eigen tempo kon hanteren. Van een loopladder, tot tennis met een ballon of zelfs boksbewegingen maken. Het leidde hier en daar tot een lach op het gezicht. ,,Ik vond het erg leuk. Ik ben er straks zeker bij”, zei één van de deelnemers.

Fotogalerij

Culi Café vanaf november maandelijks Alzheimer Café

Morgen is het Wereld Alzheimer Dag. Een dag waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor dementie en ook in Zaanstreek Waterland de krachten worden gebundeld. Gewoon boodschappen blijven doen, zingen in het koor, een terrasje pakken of samen uit eten gaan. Dat is voor veel mensen met dementie lang niet meer vanzelfsprekend omdat dementie nog zorgt voor veel (voor)oordelen en misverstanden.

Door: Eddy Veerman

Om hiervoor aandacht te vragen zullen een aantal restaurants en bakkerijen op Wereld Alzheimer Dag lekkere gebakjes, speciale gerechten of zelfs een speciaal menu in hun bedrijven aanbieden. Naast de deelname van Banketbakkerij Mastenbroek is er morgen in Grand café de Botterwerf en het Culi Café in Volendam een dagspecial te verkrijgen, waarvan 2,50 euro wordt gedoneerd aan de Stichting Alzheimer.

Het Culi Café De Ontmoeting wordt vanaf november tevens maandelijks omgedoopt tot Alzheimer Café. Jenny Kwakman legt het ontstaan daarvan uit: ,,Rosa Koning en ik zijn een jaar geleden voor het Culi Café begonnen met allerlei activiteiten die sociaal maatschappelijk gezind zijn. Enige tijd geleden werden we door Stichting Alzheimer benaderd of we iets samen zouden kunnen organiseren. De stichting probeert meer voet aan de grond te krijgen. In onze gemeente zijn er meerdere mensen die met Alzheimer te maken hebben, ook hun mantelzorgers. Vandaar het initiatief tot het Alzheimer Café, waar telkens een spreker aanwezig zal zijn om een thema uit te lichten.” Het eerste Alzheimer Café is op vrijdag 10 november om 14.00 uur, in samenwerking met de afdeling Zaanstreek Waterland van Alzheimer Nederland, het sociaal wijkteam Edam-Volendam en Home Instead. Mensen met een vorm van dementie en hun naasten – mantelzorgers – zijn welkom. Het Alzheimer Café vormt een ontmoetingsplek voor tips en informatie over (omgaan met) dementie.

Dave Kwakman scoort en verliest met AZ in wereldbekerfinale in Argentijnse Buenos Aires

In de voetsporen van Maradona en Messi

Het was een wonderlijke speling van het lot, op magische grond, waar legendes speelden. Drie maanden geleden nog, explodeerde stadion La Bombonera in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires toen Lionel Messi het veld betrad tijdens een afscheidswedstrijd van een landgenoot. Decennia geleden werd een andere Argentijnse voetbalicoon groot in dat stadion, als speler van Boca Juniors: Diego Maradona. Twee van de beste voetballers ter wereld ooit. Maradona speelde en Messi speelt in het shirt met nummer 10. Uitgerekend met dat voor hem ongewone rugnummer scoorde de Volendamse tiener Dave Kwakman zaterdag op dat heilige gras. Als speler van AZ Onder 20, dat dankzij het winnen van de Youth Champions League de finale om de wereldbeker mocht spelen. Uiteindelijk stokte de jongensdroom bij het nemen van de penalty’s, die Boca Juniors beter nam. ,,Het is heel zonde dat we niet hebben gewonnen, maar buiten dat om heb ik een goal gemaakt en we hebben een ervaring meegemaakt die we nooit meer vergeten.”

Door: Eddy Veerman

Eerder klopte AZ Onder 19 met Dave Kwakman onder meer Real Madrid, om zich uiteindelijk afgelopen voorjaar tussen al die grootmachten met AZ Alkmaar tot beste van Europa te kronen. Pas sinds een jaar bestaat er ook een finale om de wereldbeker en met Boca Juniors troffen de Noordhollanders een club met een roemruchte historie.

‘Ik keek een paar keer om me heen en dan zie je kleine jongetjes een middelvinger opsteken’

Kwakman, die onlangs debuteerde voor AZ 1, had er lang naar uitgekeken. ,,Ik heb er voorafgaand over gelezen, filmpjes gekeken. Je weet dat het de club van Maradona is geweest.” De man die Argentinië in 1986 naar de wereldtitel leidde en in 2020 overleed, had een skybox in La Bombonera. ,,Sinds zijn overlijden brandt, wanneer alles in het stadion donker is, het licht in zijn skybox nog”, weet Kwakman.

Hij en zijn ploeggenoten waren voorbereid op wat komen ging, althans, zo ver dat kon. ,,De sfeer die de fans brengen, de slimmigheidjes die spelers van dat continent gebruiken, elleboogjes, spugen in je gezicht.” Ze moesten nergens van opkijken. En toch. ,,We hebben voorafgaand een rondleiding door de stad gehad. Dan zie je ook de krottenwijken. Ik zou er niet zo snel op vakantie gaan. En we hadden overal wel begeleiding nodig. Het voetbal leeft er enorm. Ik keek een paar keer om me heen en dan zie je kleine jongetjes een middelvinger opsteken. Ook al kenden ze AZ niet. Zoals ze tijdens de wedstrijd negentig minuten lang, hele stadion, zouden meezingen, schreeuwen. Voetbal wordt er zo anders beleefd. Voor ons niet normaal om mee te maken. Onze bus werd ook een paar keer ingehaald door auto’s met fans en die gingen dan ook tekeer. En dan zijn wij maar een paar kleine jongens uit Noord-Holland. Kun je nagaan wat er gebeurt als de derby tegen River Plate, die andere grote club uit de stad, wordt gespeeld.”

In het stadion van die club speelde Argentinië daags voor Boca-AZ tegen Ecuador. ,,We zouden die wedstrijd aanvankelijk in ons hotel kijken, maar een dag ervoor zei de trainer dat we in het stadion mochten kijken. Als je dan Messi mag zien voetballen, dat was top. In dat stadion, iedereen is helemaal gek, wij zaten naast de Argentijnen. Toen Messi de spelersbus uitliep, ontplofte het stadion al.”

Rondom en tijdens de eigen finale was het vervolgens vijandig, het ging immers om de wereldbeker. Meer dan 37.000 mensen – vooral in blauw-geel – bevolkten de tribunes. ,,De avond ervoor voelde ik me rustig, deed ik een kermismuziekje aan en maakte een praatje met mijn kamermaatje. De spanning viel redelijk mee, ik ging er van uit dat we gewoon lekker zouden gaan voetballen.” Hij wist dat er een muur van geluid zou komen. ,,Sommige jongens voelden daardoor misschien wel meer spanning, maar ik raak niet zo snel onder de indruk. Het helpt ook wel dat ik mijn eredivisiedebuut al had gemaakt. Maar dit is wel wat anders dan bijvoorbeeld de ambiance De Kuip. Dat is al magisch. Dit was wel de overtreffende trap. En wel een paar keer ook.”

Hij speelde met nummer 10. ,,Normaal altijd met 21, maar onze 10 van vorig seizoen, Fedde de Jong, is naar Cambuur gegaan en daardoor kreeg ik dat nummer. Daardoor speelde ik wel wat hoger, waardoor ik wat minder aan opbouwen toekwam. Vanuit die positie van bijvoorbeeld 8 kan ik meer aan de bal laten zien.” Maar dat hoger op het veld spelen, bracht hem al vroeg in de wedstrijd wel in de positie om uit te halen. En zijn poging van zo’n twintig meter werd van richting veranderd en zeilde in de andere hoek binnen voor 0-1. ,,Scoren met nummer 10 in het stadion van Maradona, dat was wel bijzonder.” Of de bal anders in de andere hoek was gegaan. ,,Denk het niet; soms heb je geluk nodig.” Even zweeg La Bombonera, waarbij Dave de muntjes in zijn richting gegooid kreeg na zijn doelpunt.

‘Scoren met nummer 10 in het stadion van Maradona, dat was wel bijzonder’

,,We wisten dat Boca alles zou doen om de wedstijd te winnen. En er was een VAR aanwezig, maar er werd gewoon meer toegelaten dan wij gewend zijn. Je wilt meegaan in wat zij doen, maar je bent bang dat wij dan wel rood krijgen.” De scheidsrechter kwam van hetzelfde Zuid-Amerikaanse continent (Bolivia) en dat had beter gekund voor de Nederlandse tieners. ,,Achteraf neem je het jezelf kwalijk, dat wij ook niet wat verder gingen. Als er een duel is, geven ze tijdens het springen alvast een elleboogje. Het voetballend oplossen, wat we hoopten te doen, lukte moeilijk.” Hij kreeg onderweg wat tikken, ook in het gezicht. ,,Eén keer ging ik gespeeld naar de grond, maar de scheidsrechter geeft gewoon aan dat je op moet staan. Zelf heb ik wel een paar keer doorgehaald met een sliding. Wat dat betreft, vind ik dat ik zelf wel een prima voldoende heb gescoord.”
Uiteindelijk werd het 1-1 door een eigen doelpunt. ,,En als ik eerlijk ben, zij hadden wat meer recht op de overwinning. Maar als het dan lang 1-1 blijft, denk je ‘laat die penaltyserie maar komen’. We hadden al eerder penaltyseries gewonnen. Ik keek er niet tegen op en ik zou de vijfde penalty gaan nemen.” Ploeggenoot Wouter Goes nam de eerste Alkmaarse strafschop. ,,Toen hij naar de stip liep, dacht ik ‘ik kom ook nog in die situatie en dan hoor je die tienduizenden schreeuwen in die paar seconden dat je daar heenloopt. Da’s niet lekker. Als je ‘m simpel binnen schiet, dan ben je de man. Als je mist, vergooi je wereldbeker.” Uiteindelijk zagen twee ploeggenoten hun strafschoppen gestopt – ,,en dat kun je ze niet kwalijk nemen” – en kwam de Volendammer niet aan de beurt.

De Boca-spelers werden zo de helden, door de eigen supporters geëerd. Enkele AZ-ers gingen naar de grond. Kwakman hielp met oprapen. ,,Iedereen had z’n best gedaan, ik wilde met het hoofd omhoog van het veld gaan, dan kun je in de kleedkamer balen en geef je die gasten geen kans je uit te lachen.” En balen deed hij. ,,Je bent dichtbij. Met één wedstijd kun je wereldkampioen worden, als AZ zijnde, een onbekende club internationaal gezien.” Zijn medaille ging weer van de nek af. ,,Misschien als je die over een paar jaar in je handen hebt, dat je er anders naar kijkt.” Het shirt met nummer 10 wordt bewaard. ,,Als je daarin in dat stadion hebt gescoord, die wil ik het liefst inlijsten.”

,,Dit is niet slecht geweest voor mijn verdere carrière. En over tien, twintig jaar, dan is deze belevenis nog mooier dan het nu al was”, aldus Kwakman, die nog een jaar onder contract staat bij AZ. Komende vrijdagavond staat de Volendammer gewoon weer op het AFAS complex in Wijdewormer, als speler van Jong AZ, dat FC Eindhoven ontvangt in de eerste divisie.

Boekverhalen van vluchtelingen en anderstaligen, die onze taal in de bibliotheken leren

‘Wat is onder de knie krijgen?’

Op het tijdstip waarop vluchtelingen en anderstaligen wekelijks in de Volendamse bibliotheek bij elkaar komen om onder begeleiding van een vrijwilliger de Nederlandse taal te leren, werd dinsdagmiddag het boek ’Mijn tong krult niet goed om eu’s en ui’s’ onthuld. Dat boek is verschenen ter gelegenheid van de Week van Lezen en Schrijven. Van twintig deelnemers, vrijwilligers en andere betrokkenen bij het NL Plein van de bibliotheek is een verhaaltje opgetekend. Onder hen enkele (gevluchte) mensen die in Volendam wonen.

Door: Eddy Veerman

Voordat de onthulling plaatsheeft, komt de zanggroep Lied & Taal naar voren. Onder (bege)leiding van Agaath van den Hogen en andere vrijwilligers zingen zij enkele ouderwetse Nederlandse liejdes. ‘Het zijn de kleine dingen die het doen’, ‘Tulpen uit Amsterdam’, ‘Volendam je bent de parel’ en ‘Sophietje’ komen voorbij. Fedaa zingt ook mee. Haar verhaaltje staat in het boek. Zij vluchtte zes jaar geleden uit Syrië, met haar man en kinderen. Eén kind is in Syrië achtergebleven, één kind is in Syrië gestorven, door een bombardement. Eén kind is in Volendam geboren. Fedaa is vaste bezoeker van het oudercafé in Edam, de vrouwenpraatgroep in de Bibliotheek in Volendam en de computercursus op het NL Plein. ,,Mijn dochters zitten hier op de HAVO, spreken goed Nederlands en ook Volendams.” Ze was enige tijd geleden één van de vrouwen die voor het samenwerkingsproject van het NL plein met het CuliCafé een uitgebreide lunch bereidde. ,,Misschien kan ik kok worden bij de kinderopvang.”

Kerems relaas staat ook in het boek en direct na de onthulling spreekt hij zijn dankbaarheid uit. ,,Ik wil de bibliotheek en mijn taalcoach bedanken, ik heb hier heel veel geleerd. Vier jaar geleden vluchtte ik naar Nederland”, vertelt hij even later. Het was in de periode dat president Erdogan leerkrachten en rechters die niet zijn gedachtengoed steunden op liet pakken. ,,Ik heb eerst twee jaar in het vluchtelingenkamp in Sneek gezeten. In dat asielzoekerscentrum leerde ik één dag per week één uurtje de Nederlandse taal. Daar heb ik niet zoveel geleerd. Toen ik hier in Volendam kwam, ben ik naar de bibliotheek gegaan en daar heeft Karin (Papadopoulos, red.) me geholpen. Ik begon aan de taalcursus en ging vaak naar de bibliotheek. Ik ben hier ook vrijwilliger geworden.”

‘Laagdrempelig? Bij drempel denk ik aan een verkeersdrempel, dan moet je langzaam rijden’

,,Maar ik ben net begonnen in de Triade, de school in Edam, voor twee dagen als vrijwilliger.” In Turkije was hij scheikundedocent. ,,En opleidingsadviseur bij de internationale universiteit. Ik wil graag werken. Mijn cursus is bijna afgerond. Ik zou hier ook wel docent willen worden, maar dat is nog moeilijk.” Zijn familie woont in Turkije en na de laatste verkiezingsuitslag zit een wederzien er nog altijd niet in. ,,We hoopten dat er verandering zou komen. Maar wij zijn heel blij hier.”

Even verderop is zijn vrouw aangeschoven bij een groepje dat wekelijks met de Nederlandse taal aan de slag gaat. Gonda helpt hen als vrijwilliger. Zuhal, Büsra en Jasemin, drie Turkse vrouwen in Volendam woonachtig. ,,Deze vrouwen doen veel zelfstudie, daar heb ik heel veel bewondering voor”, zegt Gonda. ,,Taal is erg belangrijk maar het is zo moeilijk om een andere taal te leren. We hebben ook twee deelnemers uit Thailand en bepaalde klanken, die kunnen zij met hun tong niet produceren.” Vandaar de titel van het boek. ,,Het is niet aangeboren. Maar het is wel erg leuk om met verschillende achtergronden de taal te leren.”

‘Je zag ze echt stralen’

Ze lezen alle drie voor, uit een krantenknipsel, waarin het gaat voor het leren van de Nederlandse taal. ,,Waarin zij proberen de taal onder de knie te krijgen…” Jasemin kijkt naar haar been. ,,Onder de knie?”, kijkt ze Gonda vragend aan. ,,Dat betekent dat je het begrijpt, je weet het. Maar waarom de knie daar bij betrokken is, dat weet ik niet”, zegt Gonda met een glimlach. ‘Hij kreeg de smaak te pakken’, staat er even later. ,,Smaak? Is dat een figuurlijke uitdrukking? Dus het is lekker?”, vraagt Zuhal. ,,Als iets lekker smaakt, dan wil je meer of in dit geval je wilt er meer mee doen”, legt Gonda uit. ,,Je moedertaal is makkelijk, een andere taal leren is moeilijk”, zegt Jasemin met een glimlach op haar gezicht.

Vervolgens leest Büsra over ‘anderstaligen leren tijdens laagdrempelige koffie-ochtenden de Nederlandse taal’. Ze hebben bij ‘anderstaligen’ niet meteen door dat het om henzelf gaat. En bij drempel denken ze in eerste instantie aan een verkeersdrempel. ,,Dan moet je langzaam rijden”, weet Zuhal, die bezig is met haar rijbewijs te halen. ,,Als de drempel kleiner is, is het makkelijker.” Maar ‘laagdrempelige koffie-ochtenden’, om daar de vertaalslag naar te maken, is nog moeilijk. Gonda legt uit dat iedereen mag komen naar deze koffie-ochtend. ,,Er zijn geen voorwaarden, of je al lang in Nederland bent, vluchteling, geëmigreerd, of je man of vrouw bent, iedereen is hier welkom. Ook in ons land zijn er mensen die de taal wel kunnen spreken, maar niet goed lezen of schrijven. Dat vinden ze erg, dan schamen ze zich. Weten jullie wat schamen betekent? Die mensen moeten eerst een drempel over, om hier in de bibliotheek te durven komen. Dat is best een grote groep” Jasemin: ,,Maar minder groot dan in Turkije. In Turkije zijn meer mensen die niet goed kunnen schrijven en lezen.” Zuhela: ,,Nu is het verplicht, maar daarvoor gingen vrouwen in bepaalde delen van het land als meisje niet naar school.”

,,Veel mensen weten we nog niet wat we allemaal doen in de bibliotheken met het NL Plein”, zegt teamleider Moniek Lucassen. ,,Daar willen we verandering in brengen. We hebben verschillende activiteiten, taalgroepen, de VoorleesExpress, we oefenen de digitale vaardigheden.” Karin Papadopoulos, coördinator Taalhuis, merkt dat het aantal deelnemers blijft groeien. ,,We werken aan de basisvaardigheden, van taal tot het omgaan met de computer. Ze moeten eerst de taal beheersen voordat ze het digitaal kunnen begrijpen. Ondertussen krijgen de deelnemers zelfvertrouwen, je zag ze echt stralen tijdens het zingen. De verbindingen die tot stand komen, zijn heel mooi. We werken heel goed samen met partijen, waaronder ook de gemeente. Die verbinding geldt ook voor de deelnemers. Ze ontmoeten elkaar en zien elkaar als persoon.” Ook de Volendamse Susan Smit is – als vrijwilliger – opgenomen in het boek van fotograaf/schrijver Peter Hardewijn. Vanuit de VoorleesExpress gaat zij naar gezinnen, om samen te lezen en een spelletje te spelen. Op die manier leren de kinderen meer van de Nederlandse taal, de cultuur en de gebruiken.

Foto’s: Eddy Veerman

Het wonder tussen twee interlands door

Joey Veerman wordt vader in week met wedstrijden van Nederlands Elftal

Als een voetballer vader wordt haalt dat niet altijd (sport)nieuwskaternen, maar in het geval van Joey Veerman bleef het wonder niet onderbelicht. Donderdagavond viel hij tijdens Nederland-Griekenland (3-0) in voor Frenkie de Jong, maar een ereronde in het stadion van zijn club PSV zat er niet in, want de middenvelder werd gevraagd met spoed huiswaarts te keren. Uiteindelijk zou zijn vriendin ’s nachts rond half drie bevallen van een zoon: Frenkie. Een dag later meldde de 24-jarige Volendammer zich weer bij Oranje, dat naar Dublin vertrok. ,,Of ik beschuit met blauwe muisjes meehad? Daar had ik niet aan gedacht. In november ben ik jarig en dan zijn we ook bij elkaar met het Nederlands Elftal, dan trakteer ik op taart.”

Door: Eddy Veerman

Hij leefde ontspannen naar het interlandweekeinde toe. ,,Dat de eerste langer blijft zitten, dat is dus een fabel”, lacht hij. ,,Toen ik bij Oranje binnenkwam zei ik al tegen de bondscoach dat het zou kunnen dat mijn vriendin deze dagen zou kunnen bevallen. Dat je dan precies in de stad en het stadion speelt waar je op dat moment woont en Chantal dus ook was, dan heb je geluk. Dat gebeurt niet vaak.”

Dat het vaderschap met rasse schreden naderde wist hij. ,,’s Ochtends had de verloskundige al gezegd dat het waarschijnlijk die nacht na de interland zou kunnen gebeuren. Tijdens de warming-up en tijdens de wedstrijd was ik er niet mee bezig. Je weet ook niet wat je moet verwachten. We hadden afgesproken dat Chantal de teammanager zou bellen als ik moest komen.

‘Dat-ie gezond is, dat is het allerbelangrijkst’

We wilden het nog geheim houden voor de familie. Die vroegen zich naderhand af of ik weer kip kerrie had gegeten of dat ik naar de dopingcontrole moest”, doelt Joey op het feit dat hij meteen na afloop van de wedstrijd van het veld werd gehaald door de teamarts. In plaats van een ererondje te maken.
,,Het is begonnen, dacht ik. Ik zat binnen een paar minuten gedoucht in de taxi, maar toen ik thuiskwam, was de verloskundige nog rustig. Uiteindelijk is Chantal ’s nachts in het ziekenhuis bevallen.” Van Frenkie Veerman. Terwijl Joey een paar uur eerder was ingevallen voor Barcelona-speler Frenkie de Jong. ,,Daar stond ik bij de wissel en daarna helemaal niet bij stil, ook niet nadat hij was geboren. Pas toen een bekende van ons een foto stuurde van de wissel en ‘alsof het zo moest zijn’, toen had ik het pas ik door.”

Ze bleken en blijken vooralsnog gezegend. ,,Om vijf uur kwamen we thuis en om half zes sliepen we alle drie. Het is een wonder, hij doet het super, slaapt al vijf uurtjes door. Het is prachtig en ook hoe de familie er van geniet, dat is top. Dat-ie gezond is, dat is het allerbelangrijkst.” Een dag later sloot hij alweer aan bij Oranje. ,,Dat heb ik in overleg met Chantal gedaan. Vrijdag zijn we de hele dag samen geweest.” Zaterdag vloog het Nederlands Elftal naar Dublin voor de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Ierland. ,,Daar werden uiteraard wel wat grappen gemaakt over de naam van Frenkie. Voorafgaand aan de twee wedstrijden hoop je uiteraard dat je speelt. Ik ben in vorm de laatste tijd en hoopte op een basisplaats. Er wordt vaak gekeken naar wie met wie kan spelen, maar ik denk dat het goed is om te kijken naar wie in vorm is. En we hebben 25 goede spelers. Iedereen vindt van zichzelf dat hij moet spelen, en terecht. Ik hoopte op meer”, doelt hij op het feit dat hij in Dublin niet zou invallen. ,,Ik heb in ieder geval mijn tweede interland gespeeld, daar ben ik blij mee.” En hij zat er goed in, ook al gleed hij net als enkele medespelers enkele keren uit. ,,Het veld was glad, ondanks dat ik ijzeren pinnen droeg, die heb ik normaal niet eens. Ik viel prima in en ook op de training ging het goed, dat werd ook gezegd door de staf.”

De ambiance in het Aviva Stadium was mooi. ,,Maar op Ibrox (tegen Rangers, red.) is het toch nog heftiger. Dit komt niet in de buurt. Maar ik vond het wel mooi, die gekke Ieren.” In oktober komt Oranje weer bij elkaar en tussendoor spelen Veerman en PSV enkele wedstrijden met schitterende affiches Zoals bijvoorbeeld volgende week (20 september) in het Emirates tegen Arsenal. ,,Ook daar zal de sfeer heftig zijn, meer beladen dan vorig jaar, want toen speelden we daar tegen elkaar in de Europa League. Nu is het de eerste poulewedstrijd in de Champions League. Qua loting (ook nog tegen Sevilla en Lens, red.) zijn er kansen om deze poule door te komen. Ik heb er echt zin in.”

Eredivisiedebuut Dave Kwakman bij AZ

Terwijl zijn buurjongen Joey Veerman telkens PSV bij de hand neemt en zich straks weer meldt bij het Nederlands Elftal, maakte Dave Kwakman zondagmiddag zijn eredivisiedebuut voor AZ. Net negentien lentes, maakte de middenvelder tijdens de uitwedstrijd bij RKC Waalwijk als invaller zijn eerste speelminuten, met nummer 44. ,,Ik zie het als een compliment voor hoe ik bezig ben”, zegt Kwakman, die als speler van Jong AZ de voorbereiding van de A-selectie mocht meemaken.

Door: Eddy Veerman

,,Ik wist dat ik daarna weer terug zou keren naar ‘Jong’, maar in die voorbereidingsweken krijg je in ieder de kans om jezelf te laten zien. Je merkt meteen dat het spel sneller gaat, spelers zijn sterker, maar wat je ook voelt is dat de wil om te winnen nóg groter is.” Hij geniet van die intense beleving. ,,In de jeugd heb je nog vaak het gevoel van ‘vrienden met elkaar’, maar bij het eerste voel je hóe belangrijk het is dat er gewonnen wordt. Geweldig om mee te maken.”

Tijdens de oefencampagne speelde Kwakman een halve wedstrijd tegen Shaktar Donetsk en een half uur tegen Standard Luik. ,,Ik had er een goed gevoel bij en dat kreeg ik ook van de trainers te horen.” Vorige week donderdag zat hij op de bank tijdens de Conference League-wedstrijd tegen Santa Coloma en vrijdagavond speelde hij met Jong AZ tegen NAC Breda. ,,Niet de hele wedstrijd, omdat ik zondag wellicht bij het eerste op de bank zou zitten. Dat gebeurde.” AZ kwam op achterstand in Brabant. ,,Dat was niet voordelig”, lacht Kwakman achteraf. ,,Vervolgens draaide de ploeg het om naar een 1-3 voorsprong en toen er nog één wissel over was, hoopte ik dat ik nog werd geroepen en dat gebeurde. Dat moment, daar heb je acht jaar lang voor gewerkt. Erg mooi, ook al was het maar tien minuutjes.”

Als opdracht had hij ‘hun verdedigers onder druk houden’. ,,Dat heb ik goed gedaan, maar in de toekomst wil ik uiteraard aan de bal meer gaan brengen. Ik moet gewoon hard blijven werken om erbij te blijven.” Morgen en volgende week speelt AZ de Europese tweeluik tegen het Noorse Brann SK. Daarnaast wacht Kwakman en zijn generatiegenoten van de Alkmaarse club op 9 september de wedstrijd om de Wereldbeker, nadat AZ Onder 19 van het voorjaar de UEFA Youth Champions League won. Op die 9e september wordt er – in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires – gespeeld tegen Boca Juniors. ,,Dat wordt weer erg bijzonder.” Het zijn prachtige ervaring én leerzaam. Hij groeit snel naar ‘de grote jongens’ toe. ,,Er kan bij mij wel meer duelkracht bij, maar dat komt met de tijd. En als je slim bent en met het hoofd voetbalt, hoef je niet altijd in duel te komen.”

Fotogalerij

De musical: kinderen schitteren aan het eind van de basisschool

Bye, bye, basisschool. Deze week zeggen de leerlingen van groep 8 die mooie tijd vaarwel en nemen ze afscheid van de plek waar ze hun eerste stukje identiteit hebben gevormd. Van de vele scholen in Edam-Volendam laten we er vier aan het woord (en in beeld) over het moment waar ze met zoveel plezier naar toe hebben gewerkt: de musical. Voor velen een herinnering voor het leven. Waar ging het over, welke rol vertolkten ze en… hoe ging het?

Door: Eddy Veerman

Jessie Snoek, Anne Veerman en Roos Hansen van ‘t Kofschip
Op de vraag of ze al heel lang uitkeken naar de eindmusical, klinkt het ‘jaaaa’ in koor. ,,We hoorden het ook van kinderen die vorig jaar in groep 8 zaten. Iemand zei ‘je moet echt genieten van groep 8. Ik wil terug naar die tijd van op kamp gaan en de musical’. Nou, dat snap ik nu wel”, zegt Roos.
,,Onze musical heet De Doom van Gunder”, vult Jessie aan. ,,Kinderen gaan naar een oud kasteel, ze weten niet welke gekke dingen daar kunnen gebeuren.” Jessie speelt de juf, Anne is de butler, Sjanghai. ,,Ik moet de kinderen een beetje bang maken.” En ze zingt ook. ,,Zal ik het even laten horen?” Ze brengt haar stukje zang ten gehore. Roos is Belinda, één van de leerlingen. Jessie: ,,Eerst gingen we thuis de teksten leren en daarna in de klas oefenen en in de gymzaal. Ondertussen mochten we het podium maken en dat was echt erg leuk. Met verf, timmeren, een nietmachine, van alles.”
Ze mochten zelfs drie keer op één dag ‘shinen’. ,,’s Morgens voor de kleuters en de opa’s en oma’s. ’s Middags voor de andere schoolkinderen en ’s avonds voor de ouders. Of we zenuwachtig waren? Niet echt. De kleuters reageerden erg enthousiast. Ze bewogen met ons mee.” Roos kreeg zelfs complimenten. ,,Een man zei: ‘Je bent een natuurtalent’.” Ze gaan allemaal naar het Don Bosco College. ,,Over deze laatste tijd gaan we nog wel vaak praten. Soms is er wel eens wat met de jongens en denk je, waarom moet dat nou zo? Maar toen we op kamp waren, deden we echt met z’n allen mee. Met bijvoorbeeld ‘van links naar rechts’ van Snollebollekes. En de musical samen doen was ook superleuk.”

Emily Jonk van De Samensprong
Zij had meerdere rollen in ‘Sneeuwwitje en de Zeven Gangsters’. ,,Het is net als het sprookje, maar het verhaal gaat daarna verder. Sneeuwwitje gaat op zoek naar de echte wereld en is verslaafd aan chocola. In de sprookjeswereld blijft ze dan slank, in de echte wereld niet. De gangsters gaan uiteindelijk op zoek naar Sneeuwwitje, om haar te vinden voor de prins. En dan gebeuren er allerlei gekke dingen. Ik speel één van de drie biggetjes en één van de zeven gangsters.”

,,Onze meester heeft het verhaal uitgelegd en wij mochten daarna ook dingen zelf verzinnen en teksten herschrijven. We hebben ook eigen liedjes. Want sommige liedjes waren echt saai, ze leken wel uit 1960. Meester Erwin Buijs en meester Kees Veerman spelen gitaar en zij hebben iets met de liedjes gedaan. Meester Kees heeft ons begeleid tijdens de uitvoering. Ik moest zelf ook een liedje met twee andere kinderen zingen. Daarvoor hebben we op school geoefend. Of dit is waar ik het hele jaar op heb gewacht? Ja. En het op kamp gaan. Ik was best wel een beetje zenuwachtig, ook de avond van voor de generale repetitie. Woensdagavond (vanavond, red.) doen we de musical voor de ouders.” Straks gaat Emily naar het DBC en… ,,daarna ga ik naar de PABO. Ik wil juf worden. Niet van groep 7 en 8 en niet van de allerjongste kinderen. We mochten dit jaar kinderen van groep 4 helpen en dat vond ik erg leuk.”

Tara Schilder, van De Springplank:
,,Onze musical heet ‘de Achtbaan’ en gaat over je tijd op de basisschool. Daarin zit een verhaaltje over elke groep, vanaf de kleuterklas. Bijvoorbeeld dat een jongen een liedje moest leren, wat-ie stom vond en later juist een beroemde zanger werd. Of mijn tijd hier zo snel is gegaan als een achtbaan? Ja, maar hij was wel geweldig. Ik heb een superleuke tijd gehad. In de musical speelde ik als juf, één van de kinderen en een moeder. Ik moest ook drie zinnen alleen zingen. Zenuwen? Een klein beetje. Voor de kinderen optreden vond ik misschien wel spannender dan voor de pa’s en ma’s. We hebben het meest geoefend in de aula, daar hebben we een podium. Thuis heb ik de teksten doorgelezen en heb ik de liedjes gezongen, zodat ik het goed zou onthouden. Ik vond het écht leuk, niet eng. Voordat we begonnen, zeiden we met z’n allen tegen elkaar dat het goed zou gaan, om elkaar vertrouwen te geven. ‘En als je een fout maakt, gewoon doorgaan.’ Als ik er later op terugkijk? Dan vond ik de musical écht bijzonder. Het is zo’n leuke klas en de musical ging ook supergoed. Tijdens het oefenen ging het soms verschrikkelijk slecht, maar daar leer je van.”

Sten van der Meer en Janice Tol van De Trimaran
Janice: ,,Wij hebben ‘Alle remmen los’ gedaan. Een aantal leerlingen stapt in de trein, met allemaal verschillende bestemmingen, zoals Italië, de Malediven, New York, Parijs. Ik speel Professor Elektra. We mochten in de klas oefenen.” Sten had de rol van zanger Mart Laagkamer en was in de musical op zoek naar een nieuwe hit: ,,Ik heb een paar keer thuis geoefend, samen met Sam Collet, die mijn manager speelde. Of ik toen ook voor mijn vader en moeder heb opgetreden? ,,Dat vroegen ze wel, maar nee, het moest geheim blijven.” Op de avond zelf mocht hij van de meester de toegift doen en nog een keer zijn stem laten horen. ,,De mensen zeiden dat ik goed kon zingen.”

Janice: ,,De meiden hebben, samen met de zus van één van onze kinderen, de dansjes bedacht. We mochten van meester Ton vaak onze boekjes pakken om te leren. Ik had wel een beetje bibbers en dacht: straks gaat het fout en vergeet ik een stukje tekst. Ik struikelde bij het oefenen soms over de woorden, maar tijdens de musical ging het goed.” Of Sten bibbers had? ,,Twee weken van tevoren dacht ik nog: hoe kunnen we straks de hele musical uit ons hoofd kennen, maar daarna hebben we zóveel geoefend. ’s Avonds vond ik het – toen we moesten beginnen – best spannend. Als je dan elke dag hebt geoefend en je hebt op het podium gestaan, is het daarna opeens voorbij, dat is wel raar.” Janice: ,,Ik keek uit naar de musical en het eindfeest en nu stopt het ineens.” En wil Mart Laagkamer straks echt een hit scoren? ,,Op de computer maak ik wel muziek, maar ik hoef geen zanger te worden”, zegt Sten, die straks naar het Werenfridus gaat. ‘Alle remmen los’ draait om een reünie van de klas van toen. Komt die reünie er ook ooit, denken jullie? Janice: ,,Ja toch, meester Ton?”

50 jaar Singelwijk: een warm samenzijn

Jong en oud, geboren en getogen Edammers, mensen met een migratie-achtergrond of komend vanuit de omgeving en in de Singelwijk neergestreken: een groot deel ervan kwam zaterdag samen tijdens de feestdag ter ere van het vijftigjarig bestaan van de wijk. Op het terrein rondom basisschool De Piramide waren ’s middags en ’s avonds allerlei activiteiten. De feestdag – georganiseerd door én voor bewoners – zorgde voor een vorm van verbinding.

Door: Eddy Veerrman

Dat laatste is wat de betrokken overkoepelende organen (de gemeente, Wooncompagnie en schoolbestuur Opspoor) willen stimuleren met de toekomstplannen. ,,Het gaat hier fantastisch worden”, keek de aanwezige wethouder Vincent Tuijp alvast vooruit. Hij mocht net als Manuela Uitentuis – de nieuwe schooldirecteur van de Piramide – zijn signatuur zetten op de kleurrijke muurschildering aan de zijkant van de basisschool. ‘Hier groei ik’, staat te lezen op het prachtige kunstwerk dat inwoner Jeroen Kinsbergen en enkele leerlingen vervaardigden. Een blikvanger. Dat laatste gold zaterdag ook voor Soufiane Touzani. Een jeugdidool, zo bleek meteen bij zijn aankomst in Edam.

De balgoochelaar liet niet alleen wat trucjes zien, maar zorgde vooral met zijn inspirerende levensverhaal voor interactie met de jongeren. En die wilden daarna maar wat graag op de foto met de grote ambassadeur van het straatvoetbal. Bosvolk vermaakte de aanwezigen met oud-Hollandse spelletjes, Frank Groothof nam iedereen mee in zijn toneelverhaal en Paul Wante draaide als dj. Voor de bewoners was er ondertussen mogelijkheid tot eten en drinken en ’s avonds was er gelegenheid om te swingen, op de zang en muziek van de Boston Tea Party Band.

Fotogalerij

Rijbewijs van man die Jim Schilder aanreed langer ingevorderd

Tijdens de eerste (pro-forma)zitting heeft de rechtbank van Haarlem bepaald dat het rijbewijs van de man die Jim Schilder een half jaar geleden aanreed, ingevorderd blijft. Tijdens de zitting verschenen de verdachte en zijn advocaat niet en werden de – niet aanwezige – nabestaanden door advocaat mr. Van Megen vertegenwoordigd.

Door: Eddy Veerman

Ter zitting bleek dat het Openbaar Ministerie de verdachte roekeloos rijgedrag en rijden onder invloed van cannabis verwijt. Het onderzoek bevindt zich in de afrondende fase en wordt binnen afzienbare tijd naar het parket gestuurd. Na ontvangst van het dossier heeft de rechtbank de verdediging een termijn gesteld van vier weken om aan de onderzoeksrechter kenbaar te maken of hij nog onderzoekswensen heeft. Daarna wordt de zaak op een inhoudelijke zitting gepland. Het rijbewijs van de verdachte blijft tot die tijd ingevorderd. Overigens was er door de verdachte ook geen verzoek tot teruggave van zijn rijbewijs gedaan.

Fotogalerij

Zakelijk directeur Frans ten Berge wil verbinder zijn in professionaliseringsslag

Voor velen was hij nog een onbekend gezicht, maar Frans ten Berge nam als net aangetreden zakelijk directeur van FC Volendam wel het woord tijdens de beladen bijeenkomst van 9 maart in De Jozef. Sindsdien wordt geprobeerd de rust te bewaken en wordt vooral achter de schermen gesproken. Inmiddels zijn er op het veld nog vier finales te gaan – te beginnen vrijdag bij RKC Waalwijk – en handhaving in de eredivisie is van groot belang, alleen al als je weet dat de tv-rechten van de eredivisie richting medio 2025 opnieuw worden verhandeld en straks veel meer op zullen leveren.

Door: Eddy Veerman

Ten Berge (50), zelf nog actief als voetballer en jeugdtrainer bij Breukelen, begon officieel per 1 februari, maar was in de weken voorafgaand al betrokken bij gesprekken, tijdens de bestuurlijke crisis waarin FC Volendam verzeild was geraakt. ,,Het was geen gemakkelijke start, ik wist dat de discussie speelde over de governance. Ik heb in de gesprekken met zowel het bestuur als de Raad van Commissarissen geadviseerd dat het huidige governance-model geen model is waar een organisatie van deze tijd nog op kan functioneren. Logisch dat het destijds zo is ontstaan, maar het is nu operationeel onuitvoerbaar, sommige problemen komen daar uit voort.”

,,Niks ten nadele van personen, want iedereen heeft het goed voor met de club. Maar zoals de directie nu functioneert, zonder statutaire en budgettaire verantwoordelijkheid, dat werkt niet. Directie, bestuur en RvC liggen op één lijn dat deze structuur niet werkbaar is. Het bestuur en de RvC geven beide aan dat we terug moeten naar één toezichthoudend orgaan, met daarnaast een statutaire directie. Bestuur en RvC willen dit voor het einde van dit jaar geregeld hebben. Waar het scheef is gegaan, is over de invulling van hoe je dat doet. Ik wist dat ik een bijdrage kon leveren om dat proces helder te krijgen en aan welke richting het op zou moeten gaan. De RvC is een financieel getint orgaan geweest, maar tegenwoordig toetst de licentiecommissie van de KNVB hierop. Ik keek niet zozeer op van de onrust bij de financiële collega’s. Je hebt immers te maken met een operationele begroting en een transferbegroting. Dit levert van nature spanning op. Het gaat erom hoe je dat managet. Je moet iedereen goed informeren.”

‘De organen werken inmiddels beter met elkaar samen. Het versimpelingsproces is waar iedereen naar hunkert’

Na 9 maart volgden meerdere gesprekken. ,,De organen werken inmiddels beter met elkaar samen. Het versimpelingsproces is waar iedereen naar hunkert.”

Recentelijk sprak het bestuur van de club tevens met het College van Burgemeester & Wethouders. Ten Berge schoof ook aan. ,,Dat was een goed gesprek. Waarin ook is aangegeven dat de directie van de FC gesprekspartner is van de gemeente en niet het bestuur. We zullen samen meer overlegmomenten plannen. We hebben ze meegenomen in de visie. Er ligt een unieke propositie hier en dat willen we uitbouwen, mede door middel van een partnership met de gemeente. Wij kunnen als FC Volendam veel meer voor de gemeente Edam-Volendam betekenen dan dat we nu doen. We hebben een enorme gunfactor, het stadion is elke week vol, met dat element kunnen we veel meer.”

,,Dat is ook onderdeel van de professionaliseringsslag die we aan de achterkant van de organisatie moeten maken. Ik wil een bijdrage leveren aan het neerzetten van een eredivisiewaardige organisatie. In de afgelopen jaren is hier ongelofelijk veel neergezet, de begroting is gegroeid van 4,5 naar 10,5 miljoen euro. Dat is razend knap. Zowel op voetbalgebied als op het vlak van commercie zijn er waanzinnige stappen gezet. Tegelijkertijd zie je dat als je de professionalisering op voetbaltechnisch gebied aan het zetten bent, je die slag ook op andere gebieden moet maken. Noem het stakeholdersmanagement, de communicatie en verbinding met de gemeente, de scholen, RKAV Volendam, de horeca. Iedereen wil heel graag, maar ik zie veel mogelijkheden om die verbinding nóg sterker te maken. Daar moet je als FC tijd en energie in steken. We kunnen het vehikel FC Volendam gebruiken voor de hele gemeenschap. Daar liggen enorme kansen. Het kan niet zo zijn dat we landelijk gezien veel relevantie genereren terwijl we juist veel baat hebben bij een sterke lokale gemeenschap.”

,,Met de RKAV samen heb je een unieke propositie. De samenwerking binnen de jeugdopleiding – Voetbal Volendam – is een heel mooi plan, maar heeft tijd nodig om daar écht de vruchten van te plukken. Dat vinden wij als directie belangrijke speerpunten om ons op te richten. Wat je merkt, is dat heel veel mensen – of het nou de gemeente is of de RKAV – niet voldoende op de hoogte zijn van wat we hier doen. Het zit zó goed in elkaar, buiten onze gemeente zijn de mensen laaiend enthousiast als Jan Bas Veltman (commercieel directeur, red.), Jasper van Leeuwen (technisch directeur, red.) en Ruben Jongkind (opleidingen en samenwerkingen, red.) een verhaal houden. Omdat er een idee achter zit. En het is niet voor niks dat we landelijk sponsors weten te trekken. Die komen af op de filosofie die Wim Jonk en zijn mensen hebben neergezet. Natuurlijk gaat niet alles goed, is er kritiek en gaan processen met vallen en opstaan, maar door de bank genomen, is het knap wat hier gebeurt vanuit beleid en visie. En dat gaat de komende jaren alleen nog maar beter worden.”

‘Wat je merkt, is dat heel veel mensen niet voldoende op de hoogte zijn van wat we hier doen’

In de eredivisie blijven is onomstotelijk van groot belang. ,,Je wilt uitbouwen wat je opbouwt en de organisatie robuuster maken, zowel op voetbaltechnisch als op organisatorisch vlak. Om ‘ja’ te zeggen tegen deze stap, wilde ik weten wat het beleid, de structuur en de visie was en hoe het commitment is van iedereen. Want ik vind het belangrijk dat we een basis hebben staan, ook als we onverhoopt in de KKD komen te voetballen. De collega’s die er zitten, raken hiervan ook niet in de wiebel. Die continuïteit is belangrijk.” Ten Berge vervolgt: ,,Ik kijk naar de onderneming en de potentie. En wat me aanspreekt in de mentaliteit van dit dorp is dat mensen, of je dakbedekker bent, stukadoor of in de vis zit, ze gaan hier voor goud. Er zit zó’n drive om te slagen, daar gaat mijn motortje ook van draaien.”
Er wacht FC Volendam hoe dan ook een interessante zomer. ,,Er is inmiddels het bewustzijn dat je met een operationele begroting en een transferbegroting te maken hebt, dat zijn twee totaal verschillende werelden. Als bestuur, RvC en directie zijn we er van overtuigd dat een stuk opbrengst van je transfers een deel van je operationele begroting moet afdichten. Je zit nu in een overgangsjaar en misschien volgend jaar ook. Via ons opleidingsmodel maken we FC Volendam structureel gezond en robuust voor de toekomst. We hebben afstemming als bestuur, directie en RvC over hoe we zorgen dat we comfort hebben bij die begrotingen. Een transferbegroting is spannend en onvoorspelbaar, maar wel gebaseerd op scenarioplanning en realisme. Je kunt mee- of tegenvallers hebben, maar je moet wel op een minimale basis kunnen varen. Als Micky van de Ven wordt verkocht voor het bedrag dat Wolfsburg vraagt, levert dat een flink bedrag op voor Volendam, maar een sporter kan ook zwaar geblesseerd raken. Dus timing is een ingewikkeld iets, dat maakt de job van Jasper van Leeuwen zo gecompliceerd.”
,,In relatie tot onze financiële middelen en de voetballende prestaties van de afgelopen drie jaar, krijgt het team van Wim Jonk wat mij betreft een gouden griffel. Telkens presteerden zij op basis van die cijfers boven verwachting in relatie tot de andere 34 bvo’s. En natuurlijk zijn er in zo’n proces ook zaken voor verbetering vatbaar. Daar werken we aan en daar zijn we open over naar elkaar.”

‘Hand in eigen boezem’ tijdens supportersbijeenkomst

De verhuizing van de Hekside naar de Pé Mühren-tribune zorgde de afgelopen weken voor de nodige commotie bij seizoenkaarthouders van FC Volendam. Vorige week belegde de club daarop een bijeenkomst voor supporters. ,,We hebben de hand in eigen boezem gestoken. We hebben ons teveel gefocust op het verhaal van de Hekside en te weinig de belangen behartigd van de mensen op de Pé Mühren-tribune”, geeft Frans ten Berge aan.

Vanwege de groeiende grootte van de Hekside op de Jaap Jonk Tribune ligt er een veiligheidsissue waar FC Volendam niet omheen kan. ,,Het is de snelst groeiende supportersvereniging van Nederland, maar het wordt door het volume alleen maar gevaarlijker. Als directie vinden we het belangrijk dat we in met regelmaat in gesprek gaan met een afvaardiging van de supporters. Dat hebben we in dit kader eerst in een klein en later in een groter comité gedaan. Dan zie je dat er begrip is voor de situatie. Uiteindelijk raakt de verhuizing elke supporter.” De club liet echter steken laten vallen in het proces en de rol van de supporters op de Pé Mühren-tribune. ,,Dat is een les voor onze organisatie. En ik snap dat mensen toelichting willen, als je al twintig jaar op die plek zit.”
De club deed een voorstel richting de Hekside. ,,Met investeringen die we willen doen om de sfeer zo te houden als die is en mogelijk uit breiden.” Er komt een plek voor een DJ, en een betere geluidsinstallatie, er komen twee extra (bier)tappunten en mogelijkheden voor graffiti en het hangen van spandoeken. En er wordt voor de toekomst gekeken of stoeltjes met een eigen logo tot de mogelijkheden behoort. ,,De bijeenkomst met supporters was goed. Het kon rekenen op steun. We verwachten dat we samen straks mooie herinneringen gaan maken en mensen kunnen de individuele wensen de komende tijd kenbaar maken. We hebben het commitment afgegeven met het team dat we naar elke casus kijken. Ook aan vriendengroepen gaan we niet voorbij.”

,Dit is ook zo’n voorbeeld van dat je aan het professionaliseren bent als betaald voetbal organisatie. Die supportersgroep is iets wat organisch is ontstaan, wat is gaan groeien, wat een waanzinnige impact en sfeer creëert in het stadion. Dan hoort regelmatig overleg met supporters er ook bij.”

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?