Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by Eddy Veerman

Kraamkamer van nieuw lokaal muziek talent

,,Weet je wat een leuk idee is? We gaan een bandje beginnen”, zegt Nimuen hardop. Meester Frank, die als leadzanger en gitarist van Alasca op diverse (internationale) podia speelde, knikt instemmend. ,,Dan gaan we doen bij de laatste les.” In muziek komt alles samen. Ritme, melodie, bewegen, denken, voelen en doen. Tijdens de zes oriëntatielessen leren de kinderen wat muziek precies is en hoe zij het zelf kunnen maken. Van lage donderende klanken tot tingelend hoog en van zingen tot instrumenten bespelen, alles komt aan bod.

Aan het begin mag een kind een favoriet liedje of band kiezen. Waar Theo vorige week uit zijn dak ging op ‘I like to move it’ van Reel 2 Real, kiest Nimuen deze keer voor Nirvana. Deze tweede les gaan ze aan de slag met de trommel. Allemaal mogen ze voelen wat het doet als ze met hun voetje de bassdrum in beweging brengen. Of met de drumstokjes de snaredrum of hi-hat bespelen. Ze trakteren elkaar telkens op een applausje. Daarna verspreiden Nimuen, Theo, Twan, Nore, Elif en June (Isabel en Len ontbreken deze keer) zich over verschillende elementen van drums. Meester Frank toont dat er een doek in de bassdrum zit en laat horen waarom. ,,Denken jullie dat je ook een liedje kunt zingen terwijl je op de bassdrum speelt?”, vraagt hij. Twan steekt zijn vinger omhoog. En wil het ook graag laten horen. Het is geweldig en moedig om te zien en vertederend om te horen als hij zingt dat zijn moeder de allerliefste is, begeleid door zijn voet en de drums. Ondertussen willen ze allemaal wel even het ‘gekke instrument van de week’ vasthouden: de dondermaker. En proberen ze, elkaar opvolgend, samen muziek te produceren. Aan het einde volgt nog een stoelendans op muziek. ,,Het is superleuk om te doen”, zegt Frank Bond naderhand. ,,Grenzen bestaan niet bij creatieve uitingen en bij kinderen zie je die expressie, tot een bepaalde leeftijd nog zonder schaamte. Kinderen zijn ritmisch gedreven en muziek is een expressievorm waarin je je passie kwijt kunt, maar ook rust kunt vinden. Kinderen kunnen hier ontdekken. Daarna kunnen ze kijken of ze een instrument uit willen proberen, door middel van losse lessen vanuit de Muziekfabriek. Het is de eerste keer dat we deze oriëntatielessen geven en er kwamen al verzoeken voor een nieuwe ronde met nieuwe kinderen. Het interessante bij muziekeducatie is dat moet worden gevoeld dat het kan je verblijden en verrijken.”

Fotogalerij

Johan en Anneke zien overleden dochter Eva Veerman door het land reizen voor expositie ‘Femicide’

‘Elke keer komt het binnen’

Het Museumplein, Amsterdam. Soms stopt een voorbijganger, aanschouwt een levensgrote beeltenis van de geportretteerde vrouw en leest het bijbehorende huiveringwekkende relaas van wat haar is overkomen. Dat komt binnen. Want de afgebeelde vrouwen zijn niet meer in leven; ze zijn vermoord. En maken deel uit van de expositie: Femicide. Johan en Anneke Veerman leggen een roze tulp neer, bij alle vrouwen. Zij zijn geen passanten. Bij één sprekende afbeelding staan ze immers langer stil. Het is hun dochter Eva. ,,We zijn in Scheveningen geweest, Den Haag, Hoorn en nu hier. Maar elke keer komt het weer binnen. Omdat je verstand het nog steeds niet aankan, het is te extreem”, zegt Anneke.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 18 september🗞️

Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!

Moppies en paaseitjes…

Heel wat jaartjes geleden knikte ik altijd meewarig als een ouder iemand zei ‘des te ouder je wordt, des te sneller het gaat. Een jaar is niks’. En verrek, ze hadden gelijk. Hoewel je dat jaar uiteraard de invulling kunt geven die je zelf wilt. Nu de zon schijnt, bekruipt me dat voorjaarsgevoel. Maar de zomer is bijna voorbij. En de kermisvierdaagse is ook alweer achter de rug. Vorige week was het voor de deelnemers een kwestie van bijkomen, schoten flarden van hilarische momenten door het nog wat vertroebelde hoofd. En behoorde de kermis van 2024 weer tot de herinneringen, opgeslagen in het geheugen, waar nog maar net de hoogtepunten van de zomervakantie waren gearchiveerd. En hou je vast, voordat je het weet, staat de Sinterklaas-intocht weer voor de deur. De trein raast door, staat niet zo lang stil. Tegenwoordig is er zoveel te beleven. En soms wórden we geleefd: de laatste jaren was het al verbazingwekkend te constateren dat meteen na de kermissen ‘de moppies’ in de schappen van de supermarkten tegen je begonnen te praten. Dit keer lagen ze er op 24 augustus; terwijl je net teruggekeerd bent van een vakantie en de temperatuur buiten zeer aangenaam is. De koffer is nauwelijks uitgepakt, of je aandacht wordt getrokken door verpakkingen die je doen denken aan gure winteravonden. Waarbij de kinderen zich afvragen of Sint en zijn Pieten zo écht wel over de daken kunnen. ‘Loop toch eens stilletjes…’, staat er bij het schap met ‘moppies’. En het beïnvloeden lukt, het heeft aantrekkingskracht, want op de burelen van de NIVO lagen ze ook al. 

Inderdaad, het gaat snel. Waarbij gezegd, dat je elke dag die je gezond mág opstaan, moet proberen te koesteren en je het al-dat-gehaast grotendeels zelf in de hand hebt. Maar als je hartje zomer al een december-gevoel moet krijgen en op 2 januari de paaseitjes je al een lentekriebel proberen te verschaffen, dan wordt een jaar wel heel kort. Vorige week werd er in de schappen al ruimte gemaakt voor de kerstdecoratie. Het laat me nu nog even koud.  Voor nu omarm ik de warmte van de zon. 

Dirk en Trudy terug van wereldreis met T-Ford en bezoek aan twee geslaagde kinderprojecten in Mongolië

Met antieke auto op pad om kinderen een toekomst te bieden

Op prachtige wijze werden zij bij terugkeer onthaald in Edam, Dirk en Trudy Regter. Het stel, beiden 72, hervatten in april hun eerder afgebroken wereldreis en reden met hun antieke T-Ford uit 1915 van China naar Nederland. Met mede als doel geld in te zamelen voor twee kinderprojecten in ontwikkelingsland Mongolië, waar ze in 2008 en 2010 al bij de opening waren. Met eigen ogen zagen de gepensioneerd bouwkundig ingenieur en zijn vrouw dat kinderen die daar doorgaans wegkwijnen, inmiddels een menswaardig bestaan hebben. Van alles wat ze zien en tegenkomen, raakt dat hen het meest. 

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 11 september🗞️

Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!

Fotogalerij

‘Iederien gait oeverstag’

Deuntje van Likke pêhp en ‘Blikkendag’ blijft in je hoofd zitten

En als er dan een kwartje tussen de dubbeltjes zit… In de voor Nederland toch wel unieke traditie die ‘Volendammer kermisliedjes’ heet, heb je muzikanten die al sinds jaar en dag meedoen en met regelmaat een kraker weten te maken. En soms doemt er een nieuwe durfal en deelnemer op, die vervolgens een heuse kermishit blijkt te hebben gemaakt. Zoals de mannen van Likke Pêhp met hun ‘Blikkendag’. Op social media verspreidt hun gezellige bijdrage zich razendsnel en tijdens een optreden in de bouwvak werden ze overvallen door de reactie van het jonge publiek. Het zou zomaar eens kunnen dat Marc Kwakman, Jan Zwarthoed, Stef Schokker, Rob de Boer, Robert Jonk en Kees Kwakman de ‘Opkickertje Gouden Gangmaker’ gaan winnen.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 4 september🗞️
Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!

Fotogalerij

Postcodeloterij verwent de Ventersgracht

Het gonsde door het dorp: woensdagmiddag kwam de ‘Postcodeloterij’ langs op de Ventersgracht. Een dag eerder kregen die mensen een telefoontje. Sinds dat moment zaten zij in spanning. Want hoe groot zou het bedrag zijn? Wie heeft loten en hoeveel? Uiteindelijk werd er vanuit het programma ‘Miljoenenrace’ een miljoen euro verdeeld onder negen lotenbezitters. Presentatrice en ambassadrice Quinty Trustfull klopte woensdag één voor één aan bij de woningen. En dat leidde tot behoorlijk wat emoties. Los van het geld, elk huis heeft immers zo zijn verhaal.  Zaterdagavond zijn de beelden te zien tijdens het tv-programma Te Land, Ter Zee en in de Lucht (20.00 uur bij RTL4).

Uitgerekend vlak voor kermis, dat gaf uiteraard bijzondere beelden. Voorafgaand zaten de bewoners al op de stoep. Zoals Martina Kwakman. Al zeventien jaar bewaart zij een speciale fles met bubbels . ,,Ik heb het zo vaak gezegd in al die jaren: ooit staat Winston Gerschtanowitz op de stoep’.” In dit geval was het Quiinty, maar dat maakte de nervositeit er niet minder op voorafgaand. En die fles, die werd daarna binnen aangebroken. Zowel in de huizen als buiten vloeiden tranen op de Ventersgracht. Onder die emoties zaten meerdere lagen. ,,We hebben al zoveel meegemaakt; dat we dit ook nog mee mogen maken. Zó speciaal”, zei één van de bewoners.

Fotogalerij

Volendamse vishandel komt met schrik vrij: ‘Wij mogen van geluk spreken’

De ondoordachte acties van twee meisjes van twaalf en veertien jaar hadden vrijdag in Alkmaar een verwoestende uitwerking. Ze stichtten onder meer brand in winkelcentrum De Mare. Johan Schilder, van de gelijknamige viswinkel, vreesde dat zijn levenswerk voor zijn ogen zou afbranden, maar zijn pand bleef door een mirakel schadevrij.

Een dag eerder was de winkel heropend na de vakantieperiode. ,,Ik was vrijdagavond net thuis, nadat we de winkel om half zeven hadden afgesloten”, kijkt Johan terug. ,,Met de ondernemers van het winkelcentrum hebben we een groepsapp en even na zeven uur verscheen daarin het bericht dat er brand was. Ik ben met gierende banden teruggereden en wat je dan ziet… Het vuur, zoveel tumult, de emoties, het leek alsof we in een film waren beland.”

,,Ik kwam aan de achterkant van het centrum, waar ook de mensen uit hun woningen werden geëvacueerd, en daar werden we door iemand opgevangen. Ik wilde dichterbij, wilde naar binnen, want ‘het’ was naast onze winkel gaande. Maar uiteraard mochten we niet verder, alles was met linten afgezet. ‘Daar gaat m’n winkel’, zei ik tegen m’n vrouw. Maar wonder boven wonder zagen we, toen we met brandweerlieden naar binnen mochten om de schade op te nemen, dat we geen rook- of waterschade hadden. Het vuur was de andere kant opgegaan. Voor ons is het gelukkig goed afgelopen, maar voor een aantal collega-ondernemers niet. Een aantal van hen heb ik al gesproken, je wilt helpen maar je kunt niks doen. Zeven winkels zijn grotendeels afgebrand en negen woningen niet meer bewoonbaar. Gezinnen met kinderen zijn geraakt. Waar moet je heen en hoe lang gaat het duren? Verschrikkelijk, écht erg.”

Volendammer bowlers blikken terug op het WK Junioren in Zuid-Korea

‘Deze ervaring ga je onthouden voor de rest van je leven’

Nick en Jeroen Schokker kunnen terugkijken op een geweldige belevenis aan de andere kant van de wereld. De twee Volendamse bowlers namen in de afgelopen twee weken namens Nederland deel aan het WK Junioren in Zuid-Korea. ,,Het was fantastisch, we hebben in alle opzichten genoten, veertien dagen lang. Het was spannend, we hebben veel geleerd en ook veel nieuwe bowlers ontmoet”, zegt Jeroen.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 24 juli🗞
Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!

Eerst niet, dan wél wisselen van plaats in het vliegtuig leidt tot relatie en gezin

Van de nooduitgang naar een nieuwe toekomst

Nico Admiraal was met zijn gigantische lengte (2.19 meter!) een opvallende verschijning in elke sporthal waar hij speelde. Vanaf 2005 werd hij drie jaar achtereen landskampioen met Handbalvereniging KRAS/Volendam en speelde zelfs in Europees verband. Sinds enige tijd staat ‘Lange’, zoals hij door zijn vrienden werd genoemd, wekelijks op de cirkel in het derde en vierde team van het Duitse Pulheim. Admiraal woont er met zijn Duitse vrouw en samen hebben ze een kind, Milo (4). Waar een omgeboekte vlucht toe kan leiden… 

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 24 juli🗞
Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!

Remember the good times…

Vandaag is het tien jaar geleden dat de MH-17 werd neergehaald, door Russen die Oekraïne pijn wilden doen. In plaats van een vrachtvliegtuig schoten zij met een raket een passagiersvliegtuig vol vakantiegangers uit het luchtruim. Met aan boord Cor Schilder (Pan) en Neeltje Tol, die onderweg waren naar Bali. Vandaag is het tien jaar na de Facebook-post van Cor, die vlak voor vertrek op Schiphol hun vliegtuig fotografeerde, voorzien van de tekst: ‘Mocht-ie verdwijnen, zo zag hij er uit’. Verwijzend naar de MH-370, die even daarvoor in de oceaan was verdwenen. Door die post werd hij in de Telegraaf het eerste gezicht van de ramp en kwam Cor in het breaking news van CNN. Tien jaar na een gruwelijk drama, dat onschuldige mensen de dood injoeg en hun gezinnen voor het leven tekende. Maar ook dat van anderen in hun omgeving. Vorige week waren de vriendinnen van Neel aan het woord, vandaag blikken de vrienden van Cor terug.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 17 juli🗞
Nog geen lid maar wil je wél de NIVO ontvangen? Meld je dan snel aan: https://www.nieuw-volendam.nl/lid-worden, dan bezorgen onze venters hem ook bij jou!
× Hoe kan ik je helpen?