De redactie Algemeen | 25-10-2022 | 4 min. leestijd

Imkers Peter en Martin Schilder (Sas) zetten zich in voor een groener milieu

Bijenhouden: zo vader, zo zoon

Acht jaar geleden kreeg Peter Schilder (Sas) voor Vaderdag zijn eerste eigen bijenkast. Dit cadeau kan worden gezien als de start van een nieuwe hobby voor zowel Peter als zijn zoon Martin. Nadat zij de bijenkasten van een (oud-)collega van Peter meerdere keren hadden bezocht, wist Peter het zeker: ,,Dit wil ik ook.” Peter en Martin zetten zich als imker beiden in voor een groener en schoner milieu en zitten vol passie voor het houden van maar liefst 200.000 bijen.

Door: Jo-Ann Klepper

Peter, die werkzaam is bij de afdeling Onderhoud & Beheer van de gemeente, ontwikkelde na al zijn bezoeken aan zijn (oud-)collega een interesse voor het imkervakmanschap. Toen hij in 2015 zijn eerste bijenkast had gekregen, werd hij door die collega verrast met een bijenvolk. Zijn zoon Martin raakte er naderhand bij betrokken, doordat ook zijn interesse was aangewakkerd. Dit resulteerde in een wekelijkse en gezamenlijke ‘vrijdagmiddagsrit’ richting Middenbeemster om de cursus Biologisch-Dynamisch imkeren te volgen.

Het ‘bijenhouden’ begon, alleen ging dat niet vanzelf. ,,Gedurende de cursus hebben wij beide echt veel geleerd van het vak. Hoewel wij zijn begonnen met vallen en opstaan, gaat het tot nu toe redelijk goed”, vertelt Martin. Vader en zoon zijn van de Biologisch-Dynamische manier van bijenhouden afgestapt en hebben voor zowel hen en de bijen een plezierige manier gevonden om elkaar te begunstigen. Martin: ,,Bij het Biologisch-Dynamisch houden van bijen mogen de bijen hun eigen gang gaan. De bijen worden weinig geholpen en men haalt er dan ook bijna geen honing uit. In tegenstelling tot die manier, helpen wij de bijen wél en nemen wij in ruil daarvoor hun honing mee. Met onze manier van imkeren proberen wij het zo te optimaliseren, dat we zoveel mogelijk honing kunnen halen. Wij helpen ze, zodat zij meer honing kunnen produceren, zonder dat het ten koste gaat van de bijen.”
Peter en Martin vinden het geweldig om hun eigen honing te hebben. Vader Peter giet de honing, nadat het van de raten verwijderd en gezeefd is, in vele potjes. ,,Het geeft je zo’n kick wanneer je aan het draaien bent en erachter komt dat je maar liefst 200 kilo honing uit de kastjes hebt gehaald. Het is verbazingwekkend hoeveel honing er uit vier bijenvolken komt.”
In de afgelopen acht jaar waren er ook minder momenten. Martin: ,,Ik ging samen met mijn vrouw Christine – in mijn vader z’n auto – op pad naar Lelystad om twee bijenkasten te halen. Het waren nieuwe kasten, daar hadden wij nog geen ervaring mee. Tegenwoordig werken wij nog steeds met die kasten, ze zijn perfect, maar toen nog niet. Onderaan de bijenkast zit een lade, die van de bin-nenkant moet sluiten, maar dat gebeurde helaas niet. De lade stond 6 millimeter open en gedu-rende de terugrit op de snelweg, vlogen er honderden bijen om ons heen in de auto.”

‘Gedurende de terugrit op de snelweg vlogen er honderden bijen om ons heen in de auto’

,,Gelukkig reden wij langs een parkeerplek en kreeg ik de mogelijkheid om de auto tot stilstand te brengen. Vervolgens heb ik snel mijn pak aangetrokken, de kast uit de auto gehaald om vervolgens de oorzaak te ontdekken. Dat heb ik uiteindelijk opgelost door de opening te vullen met een stuk krant. Op dat moment dacht ik wel: ‘Ik kap ermee, ik laat dit ding hier staan en ga weg’.”

De vier bijenkasten van vader en zoon bevinden zich in het weiland naast de boerderij van familie Beets, dicht gelegen bij het ecologische park in Volendam. Ze zijn op die plek terechtgekomen nadat Peter aan een collega vroeg of hij een bijenkast binnen de gemeente kon plaatsen. Peter vertelt: ,,Vanuit de gemeente Edam-Volendam en het Instituut voor Natuurbeschermingseducatie (IVN) werd het plaatsen van de kasten luid toegejuicht. Het IVN gaf toentertijd nog rondleidingen door het ecologische park en waren daardoor zeer enthousiast. Eén jaar later kwamen zij ook naar ons toe, om te vertellen hoeveel er veranderd was aan het natuurpark. Er ontstond een sterke groei in de bijenpopulatie en door die toename van de bijen, worden er veel meer planten onderling bestoven.”

Hij geeft een voorbeeld: ,,In dat natuurgebied groeien vele orchideeën, doordat de bijen deze orchideeën bestuiven, ontstaat er zaad dat resulteert in het groeien en bloeien van meerdere orchideeën. Op die manier worden de planten op een natuurlijke wijze verspreid en dat is het voornaamste doel van de bij. Als de bij de planten niet zou bestuiven zouden er bijvoorbeeld geen zonnebloemen, appels, peren of tomaten meer zijn.” De bijen van Peter en Martin zorgden voor een hele opkomst van nieuwe ontwikkelingen in het ecologische park, die de gemeente al lang voor ogen had. ,,Deze ontwikkelingen zijn tot stand gekomen met behulp van de bijen en dat is voor ons ook zeker een stimulans voor ons om door te gaan”, vertelt Martin.
Peter en Martin genieten echt van hun hobby, maar door de erfelijke oogziekte van Peter is het onderhouden van de hobby wel iets lastiger geworden. Peter ziet door deze ziekte erg wazig en is hierdoor deels uit z’n werk geraakt. De oogziekte leidt langzamerhand tot complete blindheid, waardoor het voor Peter nog moeilijker zal worden om zijn favoriete hobby uit te oefenen. Dit geeft Peter echter extra motivatie om zijn liefde voor de natuur te blijven volgen.

Foto’s: Rick Leeman