Tot oare week!
Onze redactie aan het woord: Jos de Boer
Sinds 2015 ben ik vrijwilliger bij de Timmerclub in de Ark. Samen met een handjevol andere enthousiastelingen begeleid ik kinderen van acht tot twaalf jaar oud met (figuur)zagen, timmeren en het afwerken van allerlei houten werkstukken. Denk hierbij aan vliegtuigen, dinosaurussen, trekkers en zelfs een Volendammer kwak. Met de juiste inspanning kan een nieuwkomer zich al snel ontwikkelen tot een multiplex-meesterbouwer.
n
Elke vrijdagavond klinkt er een kakafonie van gehamer, gezaag en ‘groate proat’ door kleine mannetjes, dat af en toe doet denken aan gesprekken in een bouwkeet. De club kent nu zo’n vijftien toekomstige timmerlieden, bouwvakkers en CAD-tekenaars. De gemiddelde junior-vakman heeft al heel wat in zijn mars. Enkele eigenwijze knulletjes kiezen er steeds vaker voor om een eigen ontwerp op papier te zetten en te bouwen. Dit gaat tijdens het maakproces vaak gepaard met traditioneel overdreven Volledams geklaag, maar de resultaten liegen er niet om. Er is echter één onderdeel waarbij de houtbewerkers nog een grote stap moeten maken: opruimen. Na een avond vol noeste arbeid heb je stevige laarzen nodig om door de bergen met zaagsel te komen. Na het commando ,,bezems!” verandert de ‘keet’ in een peuterspeelzaal. Zo hebben sommige vaklieden het idee dat zaagsel verspreid in plaats van verzameld moet worden. Anderen denken dat ze á la Harry Potter alvast naar huis kunnen vliegen op hun bezem. Opruiende opruimers roepen steevast ‘tot oare week!’ in een vergeefse poging om een begeleider te imiteren, en anderen te overtuigen dat ze al naar huis kunnen. De situatie is niet langer houdbaar. Voor de volgende les heb ik officiële ‘bezemdiploma’s’ ontworpen en afgedrukt, die de kinderen als beloning krijgen voor exceptionele bezembeheersing. Of dit voor blijvende resultaten zorgt weet ik niet, maar het is een poging waard!
Fotogalerij
Laden ...